«Σέβομαι….σημαίνει ότι θεωρώ πως αξίζει να εκτιμώ κάποιον. Η ανάγκη να σέβεσαι τους άλλους γύρω σου είναι θεμελιακή για τον άνθρωπο, γιατί αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, αυτόματα τον θεωρείς ανάξιο εκτίμησης ή ανυπόληπτο, και στην ουσία ζητάς ευτελή μεταχείριση από τους άλλους», όπως αναφέρει ο Ντύερ. [...]

Έχουμε, λοιπόν, ένα συνεχές κείμενο μπροστά μας. Ξεκινάμε να το διαβάζουμε. Κάποιες συμβουλές-τεχνικές ανάγνωσης που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι οι ακόλουθες: [...]

Οι διαπληκτισμοί είναι κάτι φυσιολογικό σε μια σχέση. Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς τους διαπληκτισμούς που ξεκινούν από κάτι ανόητο; Οι ανόητοι διαπληκτισμοί μπορούν να καταστρέψουν τη σχέση μας, επομένως πρέπει να μάθουμε πώς να τους αποφεύγουμε. Η επικοινωνία σε μια σχέση προλαμβάνει τους ανόητους διαπληκτισμούς. Πρέπει να μπορούμε να μιλάμε για τα πάντα και να μην καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας. [...]

Οι σχέσεις δεν αποτυγχάνουν μέσα σε μια νύχτα χωρίς φανερό λόγο. Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές που συνεχίζουμε να εκδηλώνουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε πόσο κακό κάνουν. Ας δούμε ποιες είναι αυτές. [...]

Κυκλοφορεί ανάμεσά μας μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που κάνει την καθημερινότητά μας περισσότερο απολαυστική κι αισιόδοξη. Είναι ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας συνάδελφος, ένας συγγενής. Η πιο ωραία εικόνα είναι να προκαλείς το γέλιο του άλλου. Το απλό γέλιο ή το άλλο που σου τρέχουν δάκρυα, λίγο κατούρημα και πονάνε οι γελοιακοί –μύες δεξιά κι αριστερά της γνάθου. [...]

Το μόνο που θελήσαμε για κάποιους ανθρώπους ήταν να δούμε χαμόγελα στις φάτσες τους, να τους δώσουμε ευτυχία, να τους προσφέρουμε στιγμές από κείνες που δε θα ήθελαν να ξεχάσουν. Τολμήσαμε να τους αγαπήσουμε γιατί το άξιζαν και να κάνουμε όμορφες τις μέρες τους ακόμα κι αν άλλοι τούς τις μαύριζαν. Μείναμε κοντά τους όταν έπρεπε να είχαμε ήδη φύγει, επιμέναμε να τους στηρίζουμε όταν δεν ακουμπούσαν καν πάνω μας, είχαμε υπομονή να δούμε κάτι από όλα αυτά να επιστρέφεται πίσω σε μας. [...]

Το δυσκολότερο πράγμα που έχεις να πετύχεις στις ανθρώπινες σχέσεις είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου. Να τον καταλάβεις, να τον αμφισβητήσεις, να τον πονέσεις, να τον αντικρούσεις, να τον ενθαρρύνεις και τελικά να τον αγαπήσεις. alone-walking [...]

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες. Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη «συναισθηματική μας θερμοκρασία». Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας. [...]

Ξέρω τι θέλει η ψυχή σου. Ξέρω ότι είσαι ευαίσθητος και συναισθηματικός. Γνωρίζω ότι είσαι η ζωντανή ενσάρκωση της καλοσύνης και της φροντίδας. Κι αυτό το ξέρω επειδή οι άνθρωποι που μοιράζονται τέτοιες ποιότητες αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο. [...]