Η μητέρα και οι φίλοι πάντα θα πιστεύουν ότι αξίζεις περισσότερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που επηρεάζουν την κρίση σου και έχουν βάλει το χεράκι τους στις ερωτικές επιλογές σου. Όπως είναι φυσικό, είναι οι άνθρωποι που εμπιστεύεσαι περισσότερο μετά την οικογένεια σου και λαμβάνεις υπερβολικά υπ’ όψη σου τη γνώμη τους. Κάποιες φορές έχουν δίκιο, κάποιες φορές όμως έχουν και άδικο. Το σίγουρο είναι ότι φταις και εσύ που δεν έχεις βάλει τα όριά σου. Πάμε να δούμε πότε πρέπει να πατήσεις πόδι. [...]

«Εκείνη απολαμβάνει την παρέα του. Της αρέσει να συζητάει μαζί του θέματα της δουλειάς αλλά και των σχέσεων γενικότερα. Ένας άνδρας φίλος εξάλλου μπορεί να δώσει μια άλλη οπτική στον τρόπο που βλέπει η ίδια τα πράγματα ως γυναίκα. Πολλές φορές του τηλεφωνεί για να ζητήσει την άποψή του μιας και τον εκτιμάει ως άνθρωπο. Συχνά βγαίνουν έξω για διασκέδαση οι δυο τους ή με παρέα. Εκείνος χαίρεται κάθε φορά που του τηλεφωνεί. Παρόλο που ποτέ δεν του άρεσε να μιλάει στο τηλέφωνο, με αυτήν είναι διαφορετικά. Θέλει να την ακούει και να την βλέπει. Όσο την γνωρίζει καλύτερα, τόσο απολαμβάνει την παρέα της. Δε θέλει να την τρομάξει, γι’ αυτό και διατηρεί μια φιλική στάση απέναντί της προς το παρόν. Άλλωστε πιστεύει ακράδαντα πως οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκινούν από μια δυνατή φιλία.» [...]

Οι 5 ερωτήσεις της ζωής που αν τις απαντήσεις, ίσως και να μπορέσεις τελικά να αποκτήσεις μια ζωή έτσι ακριβώς όπως την επιθυμείς. Ίσως τελικά να μπορέσεις κιόλας να διαλέξεις το σωστό μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στο κέντρο των προσωπικών σου επιδιώξεων. [...]

Ο Ιγνωστικισμός ή ιγθεϊσμός υποστηρίζει ότι η γνώση που αφορά την πραγματικότητα του Θεού είναι εντελώς άκαρπη. Αυτή η άποψη έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τις συμβατικές διδασκαλίες των μονοθεϊστικών θρησκειών όπως του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού, του Ισλάμ, και τις Μπαχάι Πίστης. Ο Ιγνωστικισμός είναι η άποψη ότι κάθε θεολογική γνώμη υποθέτει υπερβολικά πολλά πράγματα για την έννοια του Θεού αλλά και άλλων θεολογικών εννοιών όπως της πίστης, της πνευματικότητας, του παραδείσου, της κόλασης, της μετά θάνατον ζωής, της καταδίκης, της σωτηρίας, της αμαρτίας και της ψυχής. [...]

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας; Και αν σας έλεγε κάποιος ότι η αγάπη, η αποδοχή και η εκτίμηση προς τον εαυτό σας αποτελεί το θεμέλιο της ψυχικής υγείας; [...]

Έχεις μια σχέση. Ωραία; Ωραία. Είτε είστε μαζί ένα μήνα, είτε ένα χρόνο, είτε χρόνια (πολλά), έχεις καταλάβει ότι κάθε σχέση έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Ξέρεις όμως πώς είναι αυτά. Είμαστε άνθρωποι και, η αλήθεια είναι, καθόλου τέλεια όντα. Μας καταδυναστεύουν και αρνητικά συναισθήματα όπως εγωισμός, ναρκισσισμός, ζήλια, κτητικότητα. Αυτά, προφανώς, όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε μόνοι στη ζωή, κάνουν πάρτι και κάπως έτσι μια σχέση γίνεται μπάχαλο. [...]

Πολλές φορές οι δυσκολίες στις συντροφικές σχέσεις προέρχονται από την δυσλειτουργική επικοινωνία. Η δυσλειτουργία αυτή πηγάζει από τις ερμηνείες και τις συμβολικές σημασίες που αποδίδει και διαμορφώνει ο ένας/η μία σύντροφος για τον/την άλλον/η και αφορά τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις διαθέσεις, τη συμπεριφορά. Όμως, είναι εφικτό να μπορούμε να “διαβάσουμε” τις σκέψεις, κλπ. του άλλου; Ασφαλώς, όχι! Η ερμηνεία που δίνει ο σύντροφος στις σκέψεις του/της συντρόφου έχει άμεση σχέση με το γενικότερο δικό του σύστημα κωδικών. [...]

Η ζωή είναι παράξενη. Συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις και δεν λύνεις κανένα πρόβλημα με το να αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Χρειάζεται να έχεις τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά. [...]

Ο πόνος είναι μια οικουμενική ανθρώπινη εμπειρία. Κι όλες τις φορές που τον νιώθουμε, θέλουμε να τον διώξουμε γρήγορα για να θεραπεύσουμε το σώμα ή την ψυχή μας. Εάν ο πόνος είναι πράγματι τόσο περιττός, τόσο άχρηστος γιατί να υπάρχει; Γιατί η ζωή να μην είναι μια διαδοχή ευτυχισμένων στιγμών; Γιατί ο κόσμος να είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να περιέχει πόνο; [...]

Τους ανθρώπους με το πεινασμένο μάτι να φοβάσαι παιδί μου. Εκείνους που είναι τόσο μίζεροι που δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν τίποτα. Δεν είναι πως δεν τους δόθηκε. Είναι πως αυτό που τους δόθηκε δεν τους έφτανε. Το ήθελαν “όλο” και το ήθελαν “μόνο δικό τους”. [...]