Λόγω του ατομικισμού που κυριαρχεί στις μέρες μας οι βασικοί δεσμοί ατόμου και κοινωνίας ολοένα να συρρικνώνονται. Το άτομο μέσα σε αυτό το ασταθές περιβάλλον βλέπει συχνά τις φιλοδοξίες, τις αξιώσεις και τα όνειρά του να ματαιώνονται. Η οικονομική κρίση, η ανεργία σε συνδυασμό με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής που βιώνουμε και το ανταγωνιστικό κλίμα που εισπράττει κανείς, κάνουν συχνά τον άνθρωπο να σκέφτεται πεσιμιστικά, αδυνατώντας να γευτεί και να απολαύσει τη ζωή ξεχνώντας πως είναι ένα δώρο που του δόθηκε απλόχερα. [...]

Μια βασική αντίληψη, πάνω στην οποία στηρίζονται οι ιδέες που θα αναπτυχθούν παρακάτω, είναι η πεποίθηση του Ηράκλειτου, και των Βουδιστών ότι η αίσθηση της σταθερότητας είναι μια αυταπάτη, και ότι η αλλαγή είναι η μόνη αναπόφευκτη πραγματικότητα. Για τους ανθρώπους όμως, που νιώθουν εγκλωβισμένοι και καθηλωμένοι σε μια προβληματική κατάσταση η οποία παραμένει σταθερή για καιρό, είναι πολύ δύσκολο να συλλάβουν αμέσως την παραπάνω ιδέα. Για αυτούς είναι λες και ο χρόνος παραμένει αμετακίνητος σαν βράχος. [...]

Στην προσωπική ή την επαγγελματική ζωή σου ζωή, ίσως να έχεις συναντήσει ή συναναστραφεί με ανθρώπους τους οποίους βρήκες δύσκολο να επικοινωνήσεις, να συνεργαστείς ή να νιώσεις άνετα. Ο καθένας από εμάς έχει βέβαια δυνατά κι αδύναμα σημεία, και κανείς δεν είναι τέλειος. Κάποιοι όμως άνθρωποι φαίνεται πως προκαλούν περισσότερη ένταση στο περιβάλλον τους απ’το μέσο όρο και έτσι εμποδίζεται η αποτελεσματική επικοινωνία. [...]

Δεν έχουμε υψηλή αυτοπεποίθηση. Θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί από τους άλλους και γι’ αυτό προσπαθούμε να συμφωνούμε μαζί τους ακόμα και όταν έχουμε διαφορετική άποψη. Στα μάτια των άλλων είμαστε ευχάριστοι και «εύκολοι», αφού το «όχι» δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιό μας. Τι γίνεται, όμως, με τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες; Πώς θα καταφέρουμε να αρνηθούμε και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν; [...]

Τα παιδιά σε μικρή ηλικία μιμούνται τις κινήσεις των γονέων και αντανακλούν κάθε τους συμπεριφορά. Μεγαλώνοντας, υιοθετούν την συμπεριφορά αυτή γεγονός που τονίζει την σημασία της για ολόκληρη τη ζωή ενός παιδιού. Η φράση «θέλω να δώσω το σωστό παράδειγμα στα παιδιά μου» είναι πολύ κοινότοπη μεταξύ νέων και επικείμενων γονέων. Πως πραγματικά επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; [...]

Δεν είναι λίγα τα παιδιά που δεν διστάζουν να φωνάξουν μπροστά σε κόσμο «Μαμά, αυτός ο κύριος βρωμάει σαν ψάρι». Τι μπορούμε να κάνουμε, όμως, με τα παιδιά που δεν μιλάνε μόνο πολύ αλλά χωρίς (κοινωνικούς) δισταγμούς προσβάλλουν, άθελά τους, γνωστούς και φίλους; [...]

Πέντε συναισθήματα έχουν μπει στο μικροσκόπιο της επιστήμης και θεωρείται ότι συγκαταλέγονται στους «βασικούς υπευθύνους» για τη δομή της κοινωνίας μας. Μπορείτε να κατονομάσετε τα έξι βασικά συναισθήματα των ανθρώπων; Αν κάνετε μια μικρή έρευνα στους φίλους σας, εγγυόμαστε ότι δεν θα διαπιστώσετε ομοφωνία. Οι ψυχολόγοι είναι ωστόσο κατηγορηματικοί: χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, έκπληξη, αηδία. Αυτά είναι τα έξι βασικά συναισθήματα που, κυριολεκτικά, φαίνονται προς τα έξω, αυτά που όλοι οι άνθρωποι επιδεικνύουν με κάποιες χαρακτηριστικές εκφράσεις του προσώπου τους. Εδώ και περισσότερο από μισόν αιώνα αποτελούν το αντικείμενο επισταμένων ερευνών εξαιτίας, μεταξύ άλλων, του ρόλου που έχουν διαδραματίσει στην επιβίωση του είδους μας. [...]

Πολλές ομάδες ινδιάνων σε όλη τη Βόρεια Αμερική μοιράζονται τις Επτά Διδασκαλίες του Παππού σαν σχέδια για να ζήσουν μια καλή ζωή. Οι επτά αρετές της ταπεινοφροσύνης, του θάρρους, της ειλικρίνειας, της σοφίας, του σεβασμού, της αλήθειας και της αγάπης θεωρούνται ως δράσεις που πρέπει να ζούμε καθημερινά. Μας συνδέουν με το παρελθόν, το ένα με το άλλο και με τον φυσικό κόσμο. Κάθε χαρακτηριστικό έχει ένα ζώο που συνδέεται με αυτό για να χρησιμεύσει ως συνεχής υπενθύμιση ότι πρέπει να παραμένουμε σε ισορροπία με τη φύση και να είμαστε σε ειρήνη με τα προσωπικά μας πλεονεκτήματα και αδυναμίες. Δεν πρέπει να επιλέγουμε κάποια από αυτά, καθώς οι Επτά Διδασκαλίες λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους. Εάν αγνοήσουμε ή κάνουμε έκπτωση σε κάποιο από αυτά, τότε τα αποθαρρύνουμε όλα και, συνεπώς, αποδυναμώνουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία μας. [...]

«Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα. Με υπομονή, μ’ αντοχή κι όλη τη γλύκα της γης απάνω της. Όλοι από το αίμα της μάνας μου οι πρόγονοι ήταν χωριάτες. Σκυμμένοι στο χώμα, κολλημένοι στο χώμα, τα πόδια τους, τα χέρια τους, τα μυαλά τους γεμάτα χώματα. [...]