Μεγαλώνοντας κι αποκτώντας εμπειρία στις συντροφικές σχέσεις, ειδικά αν έχουμε στην ιστορία μας επαναλαμβανόμενα μοτίβα σχέσεων που δεν πήγαν καλά, πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν «το έχει η μοίρα μας» να «πέφτουμε» σε συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων, ή αν έχουμε τον περίφημο μεταφυσικό «μαγνήτη». Σπανίως σκεφτόμαστε πως οι μόνοι υπεύθυνοι για την τύχη μας με το άλλο φύλο είμαστε αποκλειστικά και μόνο εμείς. [...]

«Πώς φτάσαμε ως εδώ;»… Όταν δεν μπορούμε να συνδεθούμε με ασφάλεια με τους συντρόφους μας, εγκλωβιζόμαστε σε τρία βασικά μοτίβα μεταξύ των οποίων είναι: «Βρες τον κακό» και «Το βάζω στα πόδια», όπως και το μοτίβο «Πόλκα της Διαμαρτυρίας». Πρόκειται για αρνητικά μοτίβα μέσα στα οποία εγκλωβιζόμαστε κάποιες φορές μέσα στη σχέση μας. Η διάρκεια αυτών των μοτίβων εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο η σχέση είναι ασφαλής. [...]

Τί θυμόμαστε περισσότερο όταν περάσουν τα χρόνια; Τις στιγμές πάθους ή αυτές όπου νιώσαμε οικειότητα, αγάπη; Λέγεται ότι οι χημικές ουσίες του έρωτα που εκλύονται στο μυαλό μοιάζουν με τρέλα, η αγάπη με λογική…Το πρώτο μοιάζει με έντονο μεθύσι που όμως κάποτε θα φύγει, το δεύτερο μας προσφέρει, ασφάλεια, έμπνευση, την εξέλιξη μας [...]

Όταν θέλω κάποιον, αντιλαμβάνομαι τη σημασία που έχει για μένα αυτό που κάνει, αυτό που του αρέσει ή αυτό που τον πονάει. Το σε θέλω σημαίνει, επομένως, νοιάζομαι ΓΙΑ σένα, και το σ΄αγαπώ σημαίνει: νοιάζομαι πάρα πολύ. Τόσο πολύ που καμιά φορά, όταν σ΄αγαπάω, βάζω το να είσαι εσύ καλά πάνω από άλλα πράγματα, τα οποία είναι επίσης σημαντικά για μένα. [...]

Το πρώτο σημάδι είναι να μπορώ να παρατηρώ πώς μαζί με τον παρτενέρ μπαίνουμε στην σχέση. Μία σχέση εθισμού έχει συχνά ως αφετηρία τον διακαή πόθο να βρεθεί οπωσδήποτε «κάποιος να αγαπήσω, ή και να με αγαπήσει». Κι όταν αυτή η σκέψη γίνεται εμμονή αισθάνομαι πως η ζωή μου δίχως αυτήν είναι μια ζωή δίχως νόημα. Αυτό, δηλαδή, που δίνει νόημα στην ύπαρξή μου είναι να είμαι με κάποιον/α. [...]

Πόσες φορές έχουμε ακούσει κάποιον να λέει: “Θέλω να ζήσω έναν έρωτα, σαν αυτόν στις ταινίες”. Χωρίς να θέλουμε να απογοητεύσουμε τους ρομαντικούς και ονειροπόλους, ας πούμε τα πράγματα ως έχουν: Είναι αδύνατον. [...]

Συνήθως όταν ακούμε τη φράση τα τελευταία στάδια της σχέσης συνήθως πάει ο νους μας στο κακό και φανταζόμαστε το τραγικό τέλος μιας σχέσης, ποτάμια δακρύων και γενικά όχι και πολύ ευχάριστα πράγματα. Η αλήθεια ακούγεται όμως από τα χείλη – ή καλύτερα τις έρευνες των ειδικών, οι οποίοι μας δηλώνουν ότι τα τελευταία στάδια της σχέσης μπορούν να αφορούν είτε το χωρισμό είτε όμως και μια κοινή ζωή, καθώς η εξελικτική πορεία της σχέσης μπορεί να φτάσει στο σημείο όπου το ζευγάρι με την κοινή ζωή έχει πλέον κάνει τα σχέδια του και ζει μια κοινή ζωή με κοινά οράματα και στόχους. [...]

Συνήθως, είναι η γυναίκα που κάνει την σχέση. Οι άντρες τις περισσότερες φορές δεν ακούνε τις συμβουλές των ψυχολόγων, γιατί μοναδικός τους σκοπός είναι να αποδείξουν, ότι οι γυναίκες έχουν άδικο. Ωστόσο, όταν μια γυναίκα αλλάζει, ταυτόχρονα αλλάζει και η σχέση που έχει ένας άντρας μαζί της. [...]

Υπάρχουν οι έρευνες που μας προσανατολίζουν, μας ανοίγουν τα μάτια, μας αποσαφηνίζουν σημάδια, ενδείξεις, έτοιμη τροφή (μάλλον όχι για σκέψη), για όλα όσα μας απασχολούν και για τα μελλούμενα ( χρήσιμα εργαλεία). Υπάρχει και η ζωή, το day to day, τα σημάδια , οι αποδείξεις που ανακαλύπτουμε μόνοι μας για ότι μας αφορά, επί τω προκειμένω αν ο άνθρωπος που είναι μαζί μας μας αγαπάει (πολύ). [...]