Ο τίτλος του βιβλίου Ιστορία αγάπης και σκότους του Ισραηλινού Άμος Oζ, μοιάζει να προαναγγέλλει ένα θεματικό δίπτυχο: την αγάπη που έλαβε ο συγγραφέας από τη μητέρα του στη διάρκεια των πρώτων παιδικών του χρόνων και το σκοτάδι, την οδύνη της απώλειας που ακολούθησε μετά την τραγική αυτοχειρία της στα τριανταεννιά της χρόνια. Την ευαίσθητη, ευάλωτη και προικισμένη με τόση διαίσθηση και εξυπνάδα, Φάνια. Είναι ένα έργο συναρπαστικά ιδιόμορφο: είναι αυτοβιογραφία ( χωρίς να είναι εξομολόγηση ) και μυθιστόρημα ταυτόχρονα. [...]

Ένας άνθρωπος ενδιαφερόταν πολύ να γνωρίσει τον εαυτό του και ν’ ανακαλύψει τις υπέρτατες αλήθειες της ζωής. Σ’ όλη του τη ζωή αναζητούσε έναν φωτισμένο άνθρωπο που θα του έδινε κι εκείνου τα φώτα του. Πήγαινε απ’ τον ένα δάσκαλο στον άλλον, όμως, έμενε στην ίδια κατάσταση. Πέρασαν πολλά χρόνια αναζήτησης, κι ο άνθρωπος ήταν πια κουρασμένος· εξαντλημένος. [...]

Το «Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» (1960) της Χάρπερ Λι, είναι ένα κλασικό έργο που έγινε από νωρίς το ευαγγέλιο των υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους εκείνους που, όπως η μικρή ηρωίδα του βιβλίου Τζιν Λουίζ, η Σκάουτ, όπως είναι το χαϊδευτικό της, είχαν «αχρωματοψία απέναντι στους ανθρώπους». [...]

Η “Ιστορία της Πορφυρής Δούλης” (The Handmaid’s tale) είναι ένα πολύ σκληρό αλλά υπέροχο βιβλίο, είναι ένα σήμα κινδύνου, μια προειδοποίηση για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν η κοινωνία δεν προσέξει σε τι μονοπάτι βαδίζει. Η πρωταγωνίστρια – αφηγήτρια Όφρεντ είναι μια γυναίκα που σκοπό έχει μονάχα την αναπαραγωγή. [...]

Δεν υπάρχει νομίζω άνθρωπος που να μη θέλει να ζει και να χαίρεται μέσα σε καλές σχέσεις. Σχέσεις οικογενειακές, φιλίες, ερωτικούς δεσμούς, συνεργασίες, συνοδοιπορίες και όλων των ειδών τα πάρε δώσε. Δεν αρκεί όμως να οδηγείς εσύ προσεχτικά και σωστά το αμάξι σου για να φτάσεις στον προορισμό σου, πρέπει να μη σου έρθει ο άλλος κόντρα καταπάνω σου από την απέναντι λωρίδα του δρόμου. [...]

Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του και πιστεύει στο ίδιο του το ψέμα, φτάνει στο σημείο να μη βλέπει καμιά αλήθεια ούτε μέσα του ούτε και στους άλλους. Κι έτσι χάνει κάθε εκτίμηση για τους άλλους και κάθε αυτοεκτίμηση. [...]