Σ’ ένα τρένο κάθονται μαζί, ο ένας απέναντι από τον άλλον, ένας διάσημος βιολόγος με διεθνή βραβεία, κι ένας σχεδόν αγράμματος αγρότης της περιοχής. Ο πρώτος, φοράει ένα άψογο επίσημο κοστούμι, σε σκούρο γκρί· ο άλλος, ένα φθαρμένο αλλά καθαρό παντελόνι για τη δουλειά στα χωράφια. Ο επιστήμονας έχει γύρω του βιβλία, ενώ ο επαρχιώτης ένα μικρό μπογαλάκι με ρούχα. [...]

Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε ο εαυτός μας; Η απάντηση είναι όχι. Η αληθινή ελευθερία έχει να κάνει με το ανθρώπινο πνεύμα – ισοδυναμεί με το να είναι κανείς ο εαυτός του. [...]

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να φεύγεις ! [...]

Η ιστορία γραμμένη το 1885 μιλά για έναν αγρότη, τον Παχόμ, που περπάτησε όλη τη Ρωσία με τα πόδια για να βρει τη [...]

Όχι, δεν έχω ενοχές. Η απόλυτη ευτυχία κι η γνώση εκείνου που ζητάς δεν σου αφήνει ποτέ ενοχές. Ενοχές σου αφήνουν όλα εκείνα [...]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που του άρεσε να θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και ήθελε όλοι γύρω του να τον θαυμάζουν για τη δύναμή του. Καλεί μια μέρα τον σοφό της αυλής και τον ρωτάει αν υπάρχει άλλος στον κόσμο πιο ισχυρός απ’ αυτόν, και ο σοφός τού απαντά πως έχει ακούσει να λένε ότι στο χωριό ζει ένας μάγος που τη δύναμή του δεν μπορεί κανείς να ξεπεράσει: ξέρει τα μελλούμενα. [...]

Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου τον οποίο εγώ θα χαρακτήριζα ερευνητή… Ερευνητής είναι κάποιος που ψάχνει, όχι απαραιτήτως κάποιος που βρίσκει. Ούτε είναι κάποιος που ξέρει στα σίγουρα τι είναι αυτό που ψάχνει. Είναι, απλώς, κάποιος για τον οποίο η ζωή αποτελεί μια αναζήτηση. [...]

Θα μπορούσες να την έλεγες και θύμα της Παναγιάς. Το όνομά της ήταν Μαρία. Οκτώ χρονών η μητέρα της την εγκατέλειψε. Αν είχε γεννηθεί άλλη μέρα… Αν ο πατέρας της δεν επέμενε για το όνομα Μαρία, η μητέρα της θα ήταν ακόμα μαζί της. Γεννήθηκε 15 Αυγούστου. [...]

Ο Αλεξανδρινός ποιητής, και ένας από τους σημαντικότερους του περασμένου αιώνα, μας έμαθε πολλά. Μας χάρισε ταξίδια στην Ιστορία, στη φιλοσοφία αλλά και στον άκρατο αισθησιασμό της γλώσσας του. Μας συγκίνησε με τον ιδιαίτερο λόγο του, και τους ακόμα πιο ιδιαίτερους στίχους που ενίοτε «βασάνιζε» για χρόνια ολόκληρα μέχρι να γίνει αντάξιά του κάθε αράδα. Μας μίλησε για την Ιθάκη και τους Κύκλωπες που μπορούμε να αποφύγουμε. Μας θύμισε πόσο (δεν) χρειαζόμαστε βαρβάρους στη ζωή μας. Αλλά δεν είναι τα μόνο τα οποία μάθαμε από αυτόν. Ιδού δέκα μεγάλα λόγια από τον μεγάλο Κωνσταντίνο Καβάφη: [...]

Στις 31 Ιουλίου του 1944, έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος συγγραφέας και «πατέρας» του «Μικρού Πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία του θα συμφωνήσουν ότι δεν επρόκειτο για έναν απλό μυθιστοριογράφο, αλλά για έναν φιλόσοφο της ανθρώπινης ύπαρξης [...]

Έργο της ύστερης περιόδου του Τολστόι, «Ο Αλιόσα το Τσουκάλι» (1905) σκιαγραφεί ένα χαρακτήρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει πλήρως μιαν ιδιότητα. Μολονότι ο χρόνος της ιστορίας καλύπτει τη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής, η αφήγηση καταγράφει ελάχιστα στοιχεία εξέλιξης ή αλλαγής. Ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου συνοψίζεται έτσι στη χαρακτηρολογική του ιδιαιτερότητα και συμπυκνώνεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργεί την εντύπωση ενός μονάχα περιστατικού [...]