Ο Εμανουέλ Μακρόν υπήρξε φιλόσοφος, πριν γίνει κρατικός λειτουργός, τραπεζίτης και υπουργός. Τα έργα του απέσπασαν πριν από 17 χρόνια τις ευχαριστίες του φιλοσόφου Πολ Ρικέρ στην εισαγωγή του βιβλίου του Η μνήμη, η ιστορία, η λήθη. Σήμερα, η ιδεολογία του Μακρόν είναι εμπνευσμένη από δύο άλλους φιλοσόφους: τον Τζον Ρωλς και τον Αμάρτυα Σεν. Ο πρώτος θεωρείται ο σημαντικότερος πολιτικός φιλόσοφος του 20ού αιώνα, ενώ ο δεύτερος έχει κερδίσει το Νόμπελ Οικονομίας το 1998. [...]

“Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του. [...]

Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμώ «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ian Robertson. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής. [...]

Να εμπεδώσεις την παροιμία ´ Στον ξένο κώλο εκατό ραβδιές ‘, γιατί ό, τι θεωρία θα αναπτύσσεις από εδώ και πέρα θα έχει αποκλειστική εφαρμογή στη ζωή των άλλων, αλλά ποτέ στη δική σου. [...]

Η κοινωνία δεν είναι δημιουργία των ατόμων, αλλά είναι κυρίως ένα σύμπλεγμα θεσμών, και η ιστορία της κατευθύνεται από νόμους που καθορίζονται από ένα μέσον όρο απαραίτητων συμβιβασμών. [...]

Σε μια πρόσφατη έρευνα με θέμα τη σημασία που δίνουν οι γονείς στη μετάδοση στα παιδιά τους της αξίας του σεβασμού και της ανεκτικότητας, η Ελλάδα κατατάχθηκε τελευταία ανάμεσα σε 69 χώρες. Με άλλα λόγια, η ελληνική οικογένεια δεν θεωρεί σημαντικό να κοινωνικοποιεί τους νέους με βάση τις παραπάνω αξίες. Καθόλου τυχαία νομίζω, χαμηλά μαζί με την Ελλάδα βρίσκονται χώρες όπως η Ουγκάντα, η Αλγερία και το Πακιστάν, ενώ οι πέντε πρώτες χώρες στη σχετική λίστα ήταν η Σουηδία, η Ολλανδία, η Δανία, η Γαλλία και η Ισλανδία. Το αποτέλεσμα της έρευνας δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθώς με μια προσεκτικότερη ματιά θα αντιληφθούμε πως εδώ βρίσκεται η ρίζα πολλών δεινών μας ως κοινωνία. [...]