φιλοσοφία

Ο παραλογισμός και η σχέση του με τον υπαρξισμό και τον μηδενισμό

Και οι τρεις έχουν την καταγωγή τους από τον φιλόσοφο Soren Kierkegaard, ο οποίος προσπάθησε να ανακαλύψει πώς μπορεί κανείς να ζήσει ως άτομο. Ο Καμύ, ο Νίτσε και ο Σαρτρ επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον Κίρκεγκωρ. [...]

Το θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ και φιλοσοφικές προεκτάσεις της

Για να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος του θεωρήματος της μη πληρότητας του Γκέντελ (Gödel), είναι κρίσιμο να καταλάβουμε πώς τα μαθηματικά ήταν αντιληπτά την περίοδο που αποδείχθηκε. Μετά από πολλούς αιώνες συνύπαρξης υπό ίσους όρους ασαφών διαισθητικών αντιλήψεων και ακριβούς λογικής, τα μαθηματικά στο τέλος του 19ου αιώνα άρχισαν να αποσαφηνίζονται. δέντρο γράμματα. Επινοήθηκαν τα αποκαλούμενα τυπικά συστήματα. Στα τυπικά συστήματα τα θεωρήματα, με χρήση αυστηρών κανόνων, βλαστάνουν από τα αξιώματα όπως τα κλαδιά από ένα δέντρο. Αυτή η διαδικασία έπρεπε να αρχίσει από κάπου. Και τα αξιώματα ήταν αυτοί οι αρχέγονοι σπόροι από τους οποίους όλα τα άλλα αναπήδησαν. [...]

Δημιουργώντας ικανότητες

Η Αμερικανίδα φιλόσοφος Μάρθα Νουσμπάουμ (1947) στο βιβλίο της “Δημιουργώντας Ικανότητες- Η θεωρία της ανθρώπινης ανάπτυξης” ξεκινά από την πραγματική ιστορία της Βασάντι, μιας νέας, μικροκαμωμένης γυναίκας από την Ινδία. Με αφορμή την περίπτωση της Βασάντι η Νουσμπάουμ καταστρώνει έναν κατάλογο ικανοτήτων, έναν κατάλογο δηλαδή λειτουργικών ευκαιριών που όλοι οι άνθρωποι θα ήταν εύλογο να έχουν. Εκεί για πρώτη φορά εισήγαγε την έννοια της ικανότητας ως μέτρο σύγκρισης για την ανθρώπινη ευημερία και ως κριτήριο για τη δικαιοσύνη, ως πρόσφορο και κατάλληλο δείκτη για το ότι τα προσφερόμενα αγαθά και οι πόροι πράγματι μετατρέπονται σε κάτι χρήσιμο για τον άνθρωπο από την άποψη της βελτίωσης της κατάστασής του. [...]

Η αναζήτηση του ανθρώπου για το υπέρτατο νόημα της ζωής

Το κύριο μέλημα του ανθρώπου δεν είναι να κερδίσει την ευχαρίστηση ή να αποφύγει τον πόνο, αλλά μάλλον να βρει ένα νόημα στη ζωή του. Γι’ αυτό ο άνθρωπος είναι έτοιμος ακόμη και να υποφέρει, με την προϋπόθεση, να είναι σίγουρος, ότι το μαρτύριο του έχει νόημα. [...]

Γιατί υπάρχει κάτι αντί για το τίποτα

Το ερώτημα αυτό έχει αναφερθεί από φιλοσόφους και φυσικούς ξεκινώντας από τον Ελεάτη Παρμενίδη (περ. 515 π.Χ.), συμπεριλαμβανομένου του Leibniz, του Wittgenstein και του Martin Heidegger. Ο τελευταίος το αποκάλεσε «το θεμελιώδες ζήτημα της μεταφυσικής». [...]

Οι πολιτικοί κατά τον Νικολό Μακιαβέλι

Η εκτίμηση που έχουμε για τους πολιτικούς διχάζεται μεταξύ της ελπίδας και της απογοήτευσης. Από τη μια πλευρά, έχουμε μια ιδεαλιστική ιδέα ότι ένας πολιτικός πρέπει να είναι ένας ήρωας, όρθιος στα προβλήματα του τόπου, ένας άντρας που μπορεί να δώσει νέα ηθική ζωή στη διεφθαρμένη λειτουργία του κράτους. [...]

19 συνηθισμένες γνωστικές προκαταλήψεις

Ενώ στους ανθρώπους αρέσει να πιστεύουν ότι είναι λογικοί, το γεγονός και μόνο ότι είναι ότι άνθρωποι τους κάνει να βρίσκονται συνεχώς υπό την επίδραση γνωστικών προκαταλήψεων. Αυτές οι προκαταλήψεις δυστυχώς διαστρεβλώνουν τη σκέψη, επηρεάζουν τις πεποιθήσεις και επηρεάζουν τις αποφάσεις και τις κρίσεις που λαμβάνουν οι άνθρωποι κάθε μέρα. [...]

Στωικισμός – Ο δρόμος προς την αρετή

Ο στωικισμός, γεννήθηκε στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Η φιλοσοφία του αποτελεί εξέλιξη των ιδεών των Κυνικών, των οποίων ιδρυτής υπήρξε ο μαθητής του Σωκράτη, Αντισθένης. Εκείνος εξέφρασε, ότι ενάρετος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος ομοιάζει στον Θεό και δεν έχει ανάγκη τα υλικά αγαθά. Ο Ζήνων ο Κιτιεύς, επηρεασμένος από τη διδασκαλία των κυνικών φιλοσόφων, σχετικά με την αποχή από τα υλικά αγαθά, ίδρυσε την νέα φιλοσοφική σχολή, στην Ποικίλη στοά και οι μαθητές του ονομάστηκαν Στωικοί. [...]

Πως να εφαρμόσεις τη στωϊκή φιλοσοφία στην καθημερινότητά σου

Όπως αναφέρει ο Massimo Pigliucci (στο βιβλίο του «How To Be A Stoic», 2017), ο Στωικισμός συχνά θεωρείται μια παθητική φιλοσοφία, όπου παραμένεις ασυγκίνητος (απαθής) σε όλες τις καταστάσεις και δεν επηρεάζεσαι από εξωτερικούς παράγοντες. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ο Στωικισμός έχει να κάνει εξ ολοκλήρου με το συναίσθημα [...]

Η σχέση του Επίκουρου με την Φιλοσοφία, την Επιστημολογία και τη Φυσική

Στην εξάπλωση της επικούρειας διδασκαλίας συντέλεσε και ο μειλίχιος χαρακτήρας του Επίκουρου, αλλά κυρίως το πρακτικό πνεύμα της ηθικής του διδασκαλίας, σύμφωνα με το οποίο η φιλοσοφία δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά μέσο και βοήθημα στην επίτευξη του σκοπού του ανθρώπινου βίου, που ήταν η ευδαιμονία. [...]

H συμπαντική αλήθεια του Παρμενίδη

Ο Παρμενίδης ο οποίος θεωρείται ως «ο ιδρυτής της οντολογίας», αποφαίνεται πως πέρα από την αληθινή και τέλεια γνώση η οποία επιτυγχάνεται μέσω της λογικής μεθόδου έρευνας, υφίστανται και οι δοξασίες οι οποίες διατυπώνονται από τους ανθρώπους και είναι ψευδείς λόγω του ότι προέρχονται από συγκεχυμένες και μεταβαλλόμενες μαρτυρίες των αισθήσεων. [...]