Πώς θα είναι το αύριο; Τι επιλέγω τελικά; Ένα ουτοπικό ή ένα δυστοπικό μέλλον; Σίγουρα δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι θα έρθει, μπορούμε όμως να επιλέξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Η επιλογή σχετίζεται με τα αποθέματα που φέρει ο καθένας μας στις αποσκευές του και με την ενημερότητα που έχει κανείς για τον εαυτό του. [...]

Είναι περισσότερο χαρακτηριστικό του θηλυκού (δεκτικού) ψυχολογικού κόσμου. Είναι δηλαδή περισσότερο γυναικείο συναίσθημα-αδυναμία. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ψυχολογικός κόσμος της γυναίκας είναι πιο εύθραυστος, ασταθής και καθρεπτίζει όσα συμβαίνουν στον περίγυρο του. Επηρεάζεται υπερβολικά από τις απόψεις των άλλων. Χρειάζεται να νιώθει ότι την αγαπούν και τη εκτιμούν και συχνά θα πληρώσει οποιαδήποτε τιμή γι αυτό. Χρειάζεται να νιώθει ασφαλής και προστατευμένη. Έχει μία τάση για ψυχοφυσική απομόνωση και εγκλωβισμό. Φοβάται την οδύνη και τον πόνο γιατί τα υποφέρει παθητικά. Φοβάται τις αλλαγές γιατί ρισκάρουν τη σταθερότητα της. [...]

Αν σε βασανίζει η ανασφάλειά σου, και δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πώς να αυξήσεις την αυτοπεποίθησή σου, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος. Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή θα περάσουν από αυτό το στάδιο, επειδή – σε αντίθεση σε ό,τι πιστεύεις ή σου έχουν πει – δεν υπάρχει άτομο που να γεννιέται και να έχει την απόλυτη πίστη στον εαυτό του. Όλοι μας, λίγο-πολύ, μαθαίνουμε πώς να φτάσουμε εκεί. [...]

Δεν ερχόμαστε μόνοι σ’αυτό τον κόσμο. Κουβαλάμε μέσα μας ένα σωρό χαρακτηριστικά που θα μας ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτή είναι η κληρονομιά μας από τις προηγούμενες γενιές. Είναι όμως και κάτι που το κουβαλάμε μέσα μας, όλοι ανεξαρτήτως, από τη στιγμή που γεννιόμαστε και λέγεται «ανασφάλεια». [...]

Για πολλούς ανθρώπους η αίσθηση ότι οι αγαπημένοι τους άνθρωποι, ο/η σύντροφος, οι στενοί φίλοι, οι συνεργάτες θα τους απορρίψουν και θα τους εγκαταλείψουν με την παραμικρή αφορμή είναι μια σκιά στη ζωή τους, ένας φόβος που φωλιάζει βαθιά μέσα τους και χρωματίζει τις πράξεις τους. [...]