Αν μπορούσες να ακουστείς θα σου έδινα την Ψυχή μου να την πας ως την άκρη του Κόσμου. Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι, ή ξύλα αναμμένα για τα Χριστούγεννα στο τζάκι του Νέγρου, ή του Έλληνα χωρικού. [...]

Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου. Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω. Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου, μὴ μὲ ρωτήσετε. [...]