Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα, όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί, έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα. [...]

Ο δεσμός ανάμεσα στο νονό και το βαφτιστήρι, είναι μοναδικός. Είναι μια σχέση ζωής και μια σχέση εμπιστοσύνης, την οποία μπορούμε και εμείς οι γονείς να την καλλιεργήσουμε με το δικό μας τρόπο. Νονός δεν σημαίνει μόνο δώρα. [...]

Οι περισσότεροι γονείς, πριν γίνουμε γονείς, επιθυμούμε, όταν γεννηθεί το παιδί μας, να μας εμπιστεύεται και να μας νιώθει «φίλους». Είναι συνηθισμένο, να θέλουμε να δημιουργήσουμε με το παιδί μας, τη σχέση που δεν είχαμε με τους δικούς μας γονείς και προσπαθούμε να το μεγαλώσουμε με έναν τρόπο που ευχόμασταν να είχαν μεγαλώσει και εμάς. [...]

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν, εκτιμούν και σέβονται τους γονείς τους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αγάπη, όσο τα χρόνια περνούν, θεωρείται δεδομένη. Οι ενήλικες μπορούν να γίνουν πολύ σκληροί με τους γονείς τους, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται. Όσο οι γονείς μας μεγαλώνουν, οι φυσικές τους ανάγκες αλλάζουν, αλλά η ανάγκη τους για αγάπη και στοργή μεγαλώνει. Ας μην ξεχνάμε τα γενέθλιά τους. Ας μην βαρυγκομούμε με την ιστορία που για σαρακοστή φορά ακούμε. Ας μην τους μαλώνουμε που δεν προσέχουν και πάλι κρύωσαν. Ας τους δώσουμε κανένα φιλί παραπάνω, κι ας μεγαλώσαμε… [...]