1. Ανταμείψτε τη σωστή συμπεριφορά, κι όχι την κακή. Ενισχύστε τα ευγενικά αιτήματα, όχι το κλαψούρισμα, τα πειράγματα και τα ξεσπάσματα. Ενισχύστε την ήρεμη συζήτηση, όχι τα επιχειρήματα και την ανταγωνιστική συζήτηση. [...]

Το θέμα αυτό ξεπήδησε από τις ανάγκες των καιρών μας. Από μερικούς έντονους προβληματισμούς. Που πάμε; Που βαδίζει η Ελληνική οικογένεια; Από παντού ακούγονται διαμαρτυρίες για τις δια­προσωπικές σχέσεις γονέων και παιδιών. «’Ο γέρος μου», «η γριά μου», λέει ο έφηβος όταν μιλάει για τούς γονείς του. Και δεν είναι οι μόνες και οι χειρότερες εκδηλώσεις ελλείψεως σεβασμού. Ούτε διανοούνται, ο νέος ή η νέα, να διακόψουν τούς εναγκαλισμούς τους, στα πάρκα ή στους δρόμους, επειδή περνάς. Ούτε σκέπτονται να προσφέρουν τη θέση τους στο λεωφορείο. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τίθεται το ερώτημα: Αφού λοιπόν τείνει να εκλείψει ο σεβασμός από την σημερινή κοινωνία, μήπως δεν χρειάζεται; Μήπως δεν πρέπει να στενο­χωρούμαστε και να ανησυχούμε; Μήπως είναι μία έννοια παρωχημένη; [...]

Τα μωρά που μεγαλώνουν μέσα στις εκδηλώσεις αγάπης και τρυφερότητας της μητέρας τους, απολαμβάνοντας συχνές αγκαλιές, φιλιά και ζεστά λόγια, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν άγχος και έλλειψη αυτοπεποίθησης αργότερα στην ενήλικη ζωή τους και πιο πιθανό να αναπτύξουν μια αποτελεσματική κοινωνική ζωή, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. [...]

Το να γίνει κάποιος γονιός στις μέρες μας είναι πολύ διαφορετικό από ότι ήταν για τις προηγούμενες γενιές. Πλέον είναι πιο εύκολο για ένα ζευγάρι να αποφασίσει αν θέλει παιδιά, να προγραμματίσει μια εγκυμοσύνη, να επιλέξει πόση διαφορά θα έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους, να γνωρίζει από νωρίς το φύλο ή να εντοπίσει τυχόν νοητικά ή αναπτυξιακά προβλήματα του εμβρύου. [...]

Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο με διαφορετικές διαθέσεις αλλά και έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, μεγάλο μέρος του οποίου οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες», λέει ο παιδοψυχολόγος δρ. Ζερόμ Μπρόντλι, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. [...]

Το να είσαι γονιός είναι ένα δύσκολο έργο και μια ευθύνη πλήρους απασχόλησης. Τα παιδιά απαιτούν προσοχή, φροντίδα και σεβασμό, γιατί η σχέση [...]

Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που περιστρέφονται γύρω από το μυαλό ενός ανθρώπου που είναι γονιός ή ετοιμάζεται να γίνει. Η αλήθεια είναι πως η παγίδα του «ιδανικού γονιού» είναι μεγάλη κι επικίνδυνη είτε από την πλευρά του γονιού είτε από την πλευρά του παιδιού. Τις περισσότερες φορές, οι γονείς πιστεύουν ότι μπορεί να τους δοθεί ο τίτλος του «ιδανικού», όταν όλες τους οι προσδοκίες πραγματοποιηθούν με ευκολία και ακρίβεια. Από την άλλη, τα παιδιά θεωρούν ότι ο γονιός τους είναι «ιδανικός» μόνο όταν πραγματοποιούνται τα χατίρια τους. Και οι δυο πλευρές έχουν στο μυαλό τους κάτι εξιδανικευμένο, που δεν φέρνει συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις! Είναι όμως εφικτό αυτό; [...]

Συμβαίνει συχνά να συζητάς με τους γονείς και να διαπιστώνεις τον φόβο τους από την αύξηση τον τελευταίο καιρό των πιθανών βλαπτικών ερεθισμάτων, στα οποία εκτίθενται καθημερινά τα παιδιά τους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας. Ύποπτες παρέες, δίκτυο, ξενύχτι σε κλαμπ είναι μερικές από αυτές τις πηγές των επίφοβων πηγών του κακού όπως λένε. Συνήθως όμως διακρίνει κανείς και μία επιδίωξη των γονιών μείωσης ή αποφυγής, κατά το δυνατόν, αυτών των επίφοβων χώρων, με την ελπίδα πως μειώνεται παράλληλα ο κίνδυνος υιοθέτησης κάποιας «παρεκκλίνουσας» συμπεριφοράς από τα παιδιά ή τους έφηβους. [...]