Η πρώτη αιτία αν θέλουμε να την δούμε αξιολογικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί και θετικός λόγος. Στη δυτική κουλτούρα, αν υπάρχει κάποιο στοιχείο προόδου για καθέναν από μας, αυτό είναι το στοιχείο εξατομίκευσης. Το να μπορείς, δηλαδή, να ζεις ως άτομο, ως μονάδα, με τον τρόπο που σε ικανοποιεί. Το να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις την ανάγκη να είσαι με κάποιον για να υπάρχεις. Στην Ελλάδα, τα τελευταία είκοσι χρόνια, λόγω κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών, έχουμε απομακρυνθεί από το παλιό μοντέλο που περιείχε τους συγγενείς ή το λίγο νεότερο, αυτό της πυρηνικής οικογένειας. Το ότι εργάζεται σήμερα μια γυναίκα είναι απολύτως φυσιολογικό. Όπως δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι οι δύο σύζυγοι έχουν ξεχωριστά βιβλιάρια τραπέζης. Έχουν κοινές παρέες και κοινούς φίλους, αλλά έχουν κι έναν ατομικό «χώρο» ζωής.
[...]