«Σ’ αγαπάει πολύ» μου είπε, και γέλασα βεβιασμένα. «Προφανώς, αλλιώς γιατί να είναι μαζί μου;» απάντησα. «Μην το λες. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι μένουν μαζί από κεκτημένη ταχύτητα;». Δεν ήξερα. Ήμουν μικρή, και είχα άγνωστες λέξεις. Περνούν αρκετά χρόνια –ή αρκετά χιλιόμετρα στο κοντέρ των σχέσεων, αν προτιμάτε– μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν όντως σχέσεις που «εκκρεμούν», που απλά επιβιώνουν, επειδή ένας από τους δύο ή και οι δύο σύντροφοι δεν έχουν προλάβει να σκεφτούν ότι δεν θέλουν πια να είναι μαζί. Ή δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Ή «πού να τρέχεις τώρα;».
[...]