Θα επικεντρωθώ στον Χριστιανισμό επειδή έχω χρόνια εμπειρίας σε αυτή τη θρησκεία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτά που θα γράψω δεν ισχύουν και για την πλειοψηφία των υπόλοιπων θρησκειών. [...]

Ο Χρυσός Κανόνας μας λέει ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους άλλους σύμφωνα με το πως θα επιθυμούσαμε να μας συμπεριφέρονται οι άλλοι. Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ηθικές αρχές που βρίσκεται σε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς. Μπορεί να θεωρηθεί ως η ηθική της αμοιβαιότητας σε ορισμένες θρησκείες, αν και άλλες θρησκείες το αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Μπορεί δε να εμφανιστεί είτε ως θετική είτε ως αρνητική εντολή που διέπει τη συμπεριφορά, όπως: [...]

Δεν υπάρχει παλιότερη και πιο οδυνηρή διαμάχη από αυτήν περί του Θεού. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να διαλέξει τον θεό του, τον [...]

Ο αριθμός των πιστών και των άθεων διαφέρει από χώρα σε χώρα, όμως σε όλο τον κόσμο μία τάση είναι σίγουρα κοινή: όσο οι άνθρωποι γερνάνε, τόσο μεγαλώνει η πίστη τους στο Θεό, σύμφωνα με μία νέα διεθνή έρευνα. [...]

Κατά καιρούς επιστήμονες και ερευνητές από διάφορους κλάδους έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα, γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και ποιος είναι ο βασικός λόγος που έλκονται από τη θρησκεία. [...]

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζήσουμε άφοβα, ως ανθρώπινα όντα, που κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με ό,τι η ζωή [...]

Πολύ συχνά οι πατέρες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας στην Ελλάδα χρησιμοποιούν την έκφραση «Παιδί μου, κάνε μια προσευχή και ο Θεός θα σε ακούσει και θα σε βοηθήσει» ώστε να ενισχύσουν τους πιστούς τους και τους ανθρώπους που προσέρχονται στους ναούς, να αντιμετωπίσουν την αγωνία της καθημερινότητας καθώς και σοβαρά προβλήματα που τους επιφυλάσσει η ζωή. Έτσι, η προσευχή χρησιμοποιείται σαν ένα ανώτερο πνευματικό «εργαλείο» για να φέρει την ελπίδα και τη χαρά πως τα πράγματα θα αλλάξουν. [...]

Η ανθρωπότητα (τουλάχιστον, το κομμάτι της που δικαιούται να θεωρεί τον εαυτό του πολιτισμένο) συγκλονίζεται από ένα ακόμα αποτρόπαιο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. Και ο χρονικός ορίζοντας της λέξης «ακόμα» είναι βραχύς, αφού πρόσφατες είναι οι εφιαλτικές εικόνες αποκεφαλισμών και άλλων πράξεων θηριωδίας στο όνομα κάποιας θρησκευτικής πίστης… [...]

Το τι ακριβώς είναι θρησκεία δεν έχει απαντηθεί ακόμη ξεκάθαρα και με ένα απόλυτο όρο. Στα τέλη του 18ου αιώνα η θρησκεία ερμηνεύεται ως μια μορφή κοινού πνεύματος πίστης που υπάρχει στην ίδια την κοινωνία, και καθορίζει τις θεμελιώδης ηθικές αξίες. Για τον Ε. Καντ η θρησκεία παίρνει δύναμη από το νομοθέτη που εφαρμόζει μέσο της λογικής γνώσης την επιθυμία του Θεού. Ο Αντρε Μαλρώ στο έργο του «Ανθρώπινη μοίρα» διακηρύσσει ότι η μοναδική πράξη είναι το άπλετο φως στα θρησκευτικά δόγματα συνηγορώντας στη θέση του Νίκου Καζαντζάκη και του Ζαν Φ. Λαουτάρ «να μην κατέχεις τίποτε, να μην ελπίζεις τίποτε». Ο Κ. Μαρξ χρησιμοποιείσαι την φράση του γερμανού φιλοσόφου Φοϋεμπαρχ ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, ενώ ο Νίτσε αναφώνησε ότι ο θεός πέθανε, μια θεωρία που θα γίνει μόδα σχεδόν μέχρι τη δεκαετία του ’70, όπου οι εκκλησίες όλων περίπου των δογμάτων άδειαζαν και μόνο οι κληρικοί των καταπιεζόμενων λαών έβρισκαν κάποιο έδαφος ανάπτυξης του Θεϊκού λόγου. [...]