Η αλήθεια είναι πως η ζωή με έναν (ή περισσότερους) προεφήβους και εφήβους στο σπίτι είναι σχετικά δύσκολη. Είναι όμως σίγουρο ότι δεν θα γίνει καλύτερη, αν αντιμετωπίζετε τις (αναπόφευκτες) συγκρούσεις σας βάζοντας τις φωνές. Η Σίλα ΜακΓκρέιθ, στο βιβλίο της Yell Less Love More (Φώναζε λιγότερο, Αγάπα περισσότερο) μας δίνει μερικές συμβουλές για να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πιο χαλαρά. [...]

Τα παιδιά είναι υπέροχα πλάσματα (ειδικά τα δικά μας), αλλά δεν είναι πάντα όσο τέλεια περιμένουμε!. Ναι, τα παιδιά λένε ψέματα, γκρινιάζουν, μερικές φορές συμπεριφέρονται…ύπουλα. Και τότε εμείς νιώθουμε ότι μεγαλώνουμε μικρά τέρατα. Δεν είναι αλήθεια όμως. Απλώς οι προσδοκίες μας για τα παιδιά μας είναι πάντα μεγαλύτερες απ’ όσες μπορούν ν’ αντέξουν! Να μερικά καθόλου ρεαλιστικά πράγματα που περιμένουμε από αυτά [...]

Το πιο βασικό συστατικό για τη σωστή ψυχική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού είναι η αγάπη. Ο πετυχημένος γονιός εκφράζει την αγάπη του με πολλούς και διάφορους τρόπους: αφιερώνει χρόνο στο παιδί του για σοβαρά ή ‘χαζά’ πράγματα (διάβασμα, παζλ, ή γαργάλημα και τρελοπαιχνίδια), ακούει με προσοχή τι λέει το παιδί (χωρίς να σπεύδει να δώσει λύσεις ή να κρίνει), λέει στο παιδί με λόγια ότι το αγαπάει αλλά επίσης του το δείχνει με τη στάση του σώματος, την έκφραση του προσώπου του, τις αγκαλιές που δίνει. Ο γονιός που αγαπάει το παιδί του βάζει όρια και διδάσκει ότι «όχι σημαίνει όχι» (κάτι που βοηθάει τον άνθρωπο και σε μεγαλύτερη ηλικία). Όταν πρέπει να διορθώσει το παιδί του το κάνει δείχνοντας αγάπη και σεβασμό, και όχι κατακεραυνώνοντας το ή ακυρώνοντας το. Ο γονιός λέει την αλήθεια, χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «κακή συμπεριφορά» κλπ, αλλά δεν κατηγορεί το παιδί του ότι είναι κακό. Ο γονιός που δείχνει αγάπη στο παιδί του δείχνει και λέει σε αυτό «σε αγαπώ και πιστεύω σε εσένα». [...]

Γονείς, παππούδες και γιαγιάδες ασχολούνται πρωί, μεσημέρι, βράδυ, με τα παιδιά και εγγόνια τους. Τρέχουν από πίσω τους με το φαγητό στο χέρι, ζητώντας να προφτάσουν κάθε τους ανάγκη, κάθε επιθυμία κάθε πληγή, πριν ακόμα αυτά χτυπήσουν. [...]

Μια κακή συνήθεια που μπορεί εύκολα να κοπεί, αρκεί να το προσπαθήσουμε με συνέπεια και το σωστό τρόπο! [...]

Όπως είχε πει κάποτε ή διάσημη οικογενειακή θεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατάιρ «χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, οχτώ για να συντηρηθούνε και δώδεκα για να αναπτυχθούμε». Ακόμα κι αν τα νούμερα δεν είναι αυτά ακριβώς, πάντως, το σίγουρο είναι ότι η αγκαλιά είναι από τα πιο ανέξοδα, γρήγορα, απλά και πολύτιμα δώρα που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας. Όχι μόνο επειδή είναι μια κίνηση που επιβεβαιώνει την αγάπη μας, αλλά και γιατί η αγκαλιά έχει πάρα πολλά οφέλη για την ψυχολογία και την υγεία μας. [...]

Για τους περισσότερους από εμάς, τα παιδικά μας όνειρα σχετικά με το μελλοντικό μας επάγγελμα μένουν καλά κλεισμένα στο χρονοντούλαπο της μνήμης. Ο αστροναύτης, η μπαλαρίνα, ο νίντζα και η πριγκίπισσα μεταλλάσσονται σε επαγγέλματα είτε πολύ πιο… ρεαλιστικά είτε πιο προσοδοφόρα, κάτι που για τους περισσότερους αποτελεί απλά μία φυσική συνέχεια της ολοκλήρωσης των σπουδών τους, η οποία μπορεί να τους ικανοποιεί ή να τους απογοητεύει. Όσοι, όμως, κυνήγησαν το όνειρό τους, -έγιναν π.χ. πυρηνικοί φυσικοί, δάσκαλοι, πυροσβέστες- σήμερα νιώθουν ευτυχισμένοι που κάνουν αυτό που αγαπούν. [...]

Η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς πώς θα είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της τις επόμενες δεκαετίες, όπως έχει αποδείξει άλλωστε η ιστορία, αλλά υπάρχουν κάποιες… δεξιότητες, που οι γονείς είναι «υποχρεωμένοι» να διδάξουν τα παιδιά τους, καθώς μεγαλώνουν τους αυριανούς ενήλικες. [...]