Έρευνες έχουν δείξει ότι η διατήρηση της πνευματικής εγρήγορσης μπορεί να επιβραδύνει (ή ακόμα και να προλάβει) την έλευση του Αλτσχάιμερ και της άνοιας, καθώς διατηρώντας το μυαλό μας ενεργό και σε δράση, αποτρέπουμε την απώλεια της δύναμής του. Όπως και κάθε μυς του κορμιού μας, έτσι και το μυαλό χρειάζεται άσκηση για να παραμείνει δυνατό και υγιές, επομένως πρέπει να το χρησιμοποιούμε όσο μπορούμε για να μην το χάσουμε. Δραστηριότητες που έχουν αποδειχθεί πολύ βοηθητικές για να διατηρήσουμε το μυαλό μας ακμαίο είναι να προσπαθούμε να λύνουμε παζλ και σταυρόλεξα ή να παίζουμε παιχνίδια όπως σκάκι. [...]

Στις 23 Απριλίου 1616 έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων: ο ισπανός συγγραφέας του Δον Κιχώτη Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και ο άγγλος δραματουργός Γουίλιαμ Σέξπιρ. Με αφορμή το διπλό αυτό γεγονός, η UNESCO έχει καθιερώσει την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου. [...]

Ο τίτλος του βιβλίου Ιστορία αγάπης και σκότους του Ισραηλινού Άμος Oζ, μοιάζει να προαναγγέλλει ένα θεματικό δίπτυχο: την αγάπη που έλαβε ο συγγραφέας από τη μητέρα του στη διάρκεια των πρώτων παιδικών του χρόνων και το σκοτάδι, την οδύνη της απώλειας που ακολούθησε μετά την τραγική αυτοχειρία της στα τριανταεννιά της χρόνια. Την ευαίσθητη, ευάλωτη και προικισμένη με τόση διαίσθηση και εξυπνάδα, Φάνια. Είναι ένα έργο συναρπαστικά ιδιόμορφο: είναι αυτοβιογραφία ( χωρίς να είναι εξομολόγηση ) και μυθιστόρημα ταυτόχρονα. [...]

Το «Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» (1960) της Χάρπερ Λι, είναι ένα κλασικό έργο που έγινε από νωρίς το ευαγγέλιο των υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους εκείνους που, όπως η μικρή ηρωίδα του βιβλίου Τζιν Λουίζ, η Σκάουτ, όπως είναι το χαϊδευτικό της, είχαν «αχρωματοψία απέναντι στους ανθρώπους». [...]

Η “Ιστορία της Πορφυρής Δούλης” (The Handmaid’s tale) είναι ένα πολύ σκληρό αλλά υπέροχο βιβλίο, είναι ένα σήμα κινδύνου, μια προειδοποίηση για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν η κοινωνία δεν προσέξει σε τι μονοπάτι βαδίζει. Η πρωταγωνίστρια – αφηγήτρια Όφρεντ είναι μια γυναίκα που σκοπό έχει μονάχα την αναπαραγωγή. [...]

Πολλά παιδιά βλέπουν το διάβασμα σαν αγγαρεία ενώ προτιμούν να βγαίνουν έξω για παιχνίδι ή να παίζουν ηλεκτρονικά. Όσο πολύτιμος κι αν είναι ο ελεύθερος χρόνος τους για να χαλαρώσουν και να παίξουν, ένα βιβλίο (για το σχολείο ή όχι) μπορεί να τους ανοίξει τους ορίζοντες και να γίνει μια ευχάριστη εμπειρία στη ζωή τους. [...]

Τα 100 βιβλία που έχουν επηρεάσει και αγαπηθεί περισσότερο στον κόσμο από «γεννήσεως» της γραφής έως και σήμερα, ανεξαρτήτως περιεχομένου, κατηγορίας και έτους συγγραφής τους. Κάτι σαν μια ιδανική βιβλιοθήκη. Τα έχουν επιλέξει 60 Έλληνες συγγραφείς που ο καθένας τους έφτιαξε μία λίστα με τα δέκα βιβλία που τους έχουν σημαδέψει μέχρι τώρα στη ζωή τους. Ένα προσωπικό «τοπ 10», όπου το πρώτο βιβλίο της λίστας βαθμολογείται με 10 βαθμούς, το δεύτερο με 9, το τρίτο με 8 βαθμούς κ.λπ. [...]

Δεν είναι φυσικά τα μοναδικά. Λείπουν και τα αριστουργήματα του Σαίξπηρ, του Γκαίτε, του Ομήρου, του Θερβάντες, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Ομήρου και τόσων άλλων. Όμως είναι ένα δείγμα, που μερικά μάλιστα διαβάζονται ευχάριστα και γρήγορα. [...]

Έρχονται κάποιες στιγμές που κάνουμε τον απολογισμό μας. Ο απολογισμός δεν έχει μια μορφή. Μπορούμε να κάνουμε τον συναισθηματικό απολογισμό μας, τον οικονομικό, τον οικογενειακό· εξαρτάται κάθε φορά, έχει πολλές όψεις. [...]

Δαρβίνος και το βιβλίο του «Η Καταγωγή των Ειδών» (On the Origin of Species) του 1859 χαρακτηρίστηκε το βιβλίο που έχει επηρεάσει τον ακαδημαϊκό κόσμο περισσότερο από κάθε άλλο. [...]

Με τη συμμετοχή 120 λογοτεχνών ολοκληρώθηκε η μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησαν το bookpress.gr και το Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, για την ανάδειξη των 100 βιβλίων που αξιολογούνται από τους συγγραφείς ως τα καλύτερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων δύο αιώνων (1813-2013). Τα 100 βιβλία που συγκέντρωσαν τις περισσότερες προτιμήσεις δημοσιεύονται κατά αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με το επώνυμο των συγγραφέων, και όχι με βάση τις προτιμήσεις που συγκέντρωσαν, αφού στις προθέσεις της έρευνάς μας δεν είναι να θέσουμε συγγραφείς και βιβλία σε «ανταγωνισμό», αλλά «να καταδειχτούν προτιμήσεις, επιρροές, τάσεις, τροφοδοτώντας τη συζήτηση που αφορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας.» [...]