Κώστας Αξελός: Δεν μπόρεσε ποτέ να μάθει να «φτιάχνει». «Οι νεοέλληνες κοπιάζουν, αλλά δεν παράγουν έργο. Μεγάλα έργα». Από την ευρωπαϊκή σκέψη δεν γεύτηκε παρά μόνον τον καρπό, αγνοώντας «τις ρίζες, τον κορμό και τα κλαδιά του δέντρου». Η τεχνική της έλειψε παντελώς- η κακοτεχνία αντιθέτως αναγορεύτηκε σε εθνική ευρεσιτεχνία. Ζώντας μονίμως στο μεταίχμιο της πραγματικότητας μετέφρασε τη «δυνατότητα» σε «ευσεβή πόθο». Προσπάθησε να πραγματώσει μια «πολιτική» χωρίς κέντρα πραγμάτωσης. Και δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τις αυταπάτες της, τον ελληνοκεντρισμό της από τη μια και τον ριζικό «δυτικισμό» της από την άλλη. [...]

Στην Ελλάδα η χαρά αγνοείται αλλά οι απώλειες δεν αποδίδονται μόνο στην οικονομία αλλά και στην κατάρρευση των κοινωνικών θεσμών. Έτσι, η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη πτώση των επιπέδων ευτυχίας στα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δείχνει η εφετινή Έκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας. [...]

Η Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ στις 28 Ιουνίου 2012 και στην απόφαση του επισημαίνεται ότι «το κυνήγι της ευτυχίας είναι βασικός ανθρώπινος σκοπός. Αναγνωρίζεται δε η ανάγκη για πιο δίκαιη και ισορροπημένη ανάπτυξη, που θα καταπολεμήσει τη φτώχεια και θα συμβάλλει στην ευτυχία και την ευημερία όλων των εθνών». [...]

Τα 14 καλύτερα ελληνικά νησιά για να επισκεφθεί κανείς το 2016 επέλεξε και αναδεικνύει το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό περιοδικό στον κόσμο, Conde Nast Traveller. [...]

Στηρίζουμε κοσμοπολιτισμό και όσμωση. Είμαστε πάντα εραστές των ανοιχτών οριζόντων. Ευρώπη, μια λέξη Ελληνική [...]

…Κατ’ αρχήν κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ότι ο άνθρωπος που εξύμνησαν οι Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και τις γιορτές, τα συμπόσια, τον έρωτα, τη δόξα. Μερικοί συγγραφείς μίλησαν γι’ αυτό περισσότερο από άλλους: ό­πως ο Ησίοδος, οι λυρικοί, ο Αριστοφάνης. Από τον Όμηρο όμως ως τα χορικά των τραγωδιών, αυτή η πλευρά δεν λείπει ποτέ. Πρέπει να το θυμίσουμε έντονα -διότι κατ’ αρχήν αυτό είναι η εκπληκτική γοητεία της ελληνικής λογοτεχνίας, υστέρα διότι μια τέ­τοια αγάπη για τη ζωή ανυψώνει περισσότερο το τίμημα του πάθους για να την εννοήσουμε, να την κατακτήσουμε και να υψωθούμε από τα συγκεκριμένα αυτά θέλγητρα προς μία σκέψη αρμονική προς αυτά. Η μίξη αυτών των δύο καθιστά την Ελλάδα μοναδική. [...]