Ο Αμερικανός Ραλφ Έμερσον (ο οποίος ηγήθηκε του κινήματος του υπερβατισμού στα μέσα του 19ου αιώνα), μιλώντας για ένα απλό αγριόχορτο, είπε ότι πρόκειται για «ένα φυτό του οποίου οι αρετές δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί». Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους έχουμε περιφρονήσει σαν αγριόχορτα, επειδή, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, μας φάνηκε ότι δεν άξιζαν την αγάπη και την προσοχή μας. [...]

«Όταν πρόκειται να δώσουμε αγάπη, οι ευκαιρίες είναι απεριόριστες και όλοι είμαστε χαρισματικοί». Υπάρχει κάτι με το οποίο συμφωνούν όλοι οι άνθρωποι της γης: ποτέ δεν είμαστε τόσο χαρούμενοι, δημιουργικοί και παραγωγικοί όσο όταν έχουμε αγάπη στη ζωή μας. Χωρίς αυτή, η ζωή μας είναι άδεια και δίχως νόημα. Αν και είμαστε γεννημένοι για αγάπη, πολλοί από εμάς δεν το συνειδητοποιούμε παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά. Το να έχουμε τη δυνατότητα για αγάπη είναι πολύ διαφορετικό από το να έχουμε την ικανότητα να αγαπάμε. Η αγάπη μαθαίνεται και πρέπει να σπουδάζεται και να ασκείται διαρκώς. [...]

Δεν αντέχουμε τον πόνο, γι’ αυτό καταπίνουμε χάπια, ναρκωτικά, γινόμαστε αναίσθητοι, μεθάμε. Φοβόμαστε να ζήσουμε κι ακόμη πιο πολύ φοβόμαστε να πεθάνουμε [...]

Η διατήρηση του ελέγχου σε μια σχέση φαίνεται να είναι κεφαλαιώδους σημασίας για ορισμένους. Με απίστευτο ζήλο, αναζητούν άτομα που, προκειμένου να μη χαλάσουν τη σχέση, επιτρέπουν στους εαυτούς τους να εξουσιάζονται. Στα άτομα αυτά η ανάγκη να διεκδικήσουν την αυτονομία τους παραχωρεί τη θέση της στην τακτική της ελάχιστης αντίστασης. Είτε είναι υπερβολικά ανασφαλή είτε απλώς πολύ αδύναμα, παραιτούνται από την ατομικότητά τους. [...]

Η ευτυχία είναι δύσκολο να οριστεί. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Για ορισμένους έρχεται σπάνια και μόνο κάτω από εξαιρετικές συνθήκες. [...]

Η ΑΓΑΠΗ θα φόβιζε πολύ λιγότερο ορισμένους από εμάς αν συνοδευόταν από εγγυήσεις. Αλλά ούτε καν η ευλογία της Εκκλησίας και ο νόμος δε μας τις προσφέρουν. Πάντα θα χρειάζεται να εμπιστευόμαστε την αγάπη. [...]

Το πρόβλημα της αγάπης είναι ένα από τα βασικότερα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο, κατά τη διάρκεια της ζωής του. Όλοι μας την ποθούμε, την αναζητούμε και καταβάλλουμε προσπάθειες να γίνουμε αξιαγάπητα άτομα, με σκοπό να προσελκύσουμε εκείνους τους άλλους (φίλους, σύντροφο), που θα θελήσουν να μας δώσουν την αγάπη τους. [...]

Αν πλήττεις, αν φοβάσαι, αν δεν σ’αρέσει το σκηνικό σου, άνοιξε την πόρτα και φύγε! Ποιος είπε, ότι πρέπει να μείνεις εδώ; Όσο η καρδιά και το μυαλό σου δουλεύουν και το ηθικό είναι ακμαίο, μπορείς να μπεις σε όποιο σκηνικό θελήσεις. [...]

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν μια αναμφισβήτητη πολυπλοκότητα, με την αγάπη να αποτελεί το βασικό ζητούμενο. Όσο όμως κι αν αγαπάμε συχνά συμβαίνει να πληγώνουμε τους αγαπημένους μας, επισημαίνουμε συνεχώς τα λάθη τους, επικρίνουμε τις αποφάσεις τους, αμφισβητούμε τα συμπεράσματά τους. Κι αυτό είναι ένα από τα από τα παράδοξα της αγάπης. [...]