Κάθε μέρα, χρόνια τώρα ζούμε ένα μεγάλο ψέμα και παρόλο που είναι κραυγαλέο τελικά το πιστεύουμε. Αγόμαστε και συμπεριφερόμαστε από αυτό και ας θέλουμε να δούμε την αλήθεια. Το κακό είναι ότι την παθαίνουμε το καταλαβαίνουμε αλλά κάποιο άλλο ψέμα αντικαθιστά το προηγούμενο και πάλι την ξαναπατάμε. Τι άραγε φταίει; Εμείς που δεν βλέπουμε την αλήθεια ή ο ψεύτης που ξέρει να την κρύβει και να κάνει έτσι την δουλειά του; [...]

Όλοι οι άνθρωποι λένε ψέματα, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, άλλοι μικρότερα και άλλοι μεγαλύτερα, άλλοι σοβαρότερα και άλλοι αγαθότερα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, υπάρχει εγγενής προδιάθεση των ανθρώπων στο ψέμα, ως στοιχείο της εξελικτικής ανάπτυξης. Άλλωστε, και τα κοινωνικά πρότυπα και τα στερεότυπα θεωρούν ότι είναι ανεκτά και αποδεκτά κάποια λίγα -κατά συνθήκη συνήθως- ψέματα. [...]

Μπορεί απέναντί σας να κάθεται ο ιδανικός σύντροφος. Να είναι όμορφος, έξυπνος, να έχει χιούμορ, φιλοδοξίες και την οικονομική επιφάνεια που ζητάτε, αλλά είναι πραγματικά αυτός ο άνδρας της ζωής σας; Πόσο καλά τον ξέρετε για να περάσετε μέρες, μήνες, χρόνια μαζί του; Τα σημάδια τι λένε; Στην περίπτωση που ο τρελός έρωτας καλά κρατεί, τα πράγματα είναι ακόμα θολά και η κρίση δεν είναι αμερόληπτη. [...]

Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του και πιστεύει στο ίδιο του το ψέμα, φτάνει στο σημείο να μη βλέπει καμιά αλήθεια ούτε μέσα του ούτε και στους άλλους. Κι έτσι χάνει κάθε εκτίμηση για τους άλλους και κάθε αυτοεκτίμηση. [...]

Μπορεί να το έχετε διαπιστώσει κι εσείς από προσωπική εμπειρία. Ξεκινάτε να πείτε ένα “αθώο”, ανώδυνο ψέμα και για να το ξεμπερδέψετε, λέτε κι άλλο ένα, μετά άλλο ένα, μέχρι που, τελικά, χάνεται το όριο της αλήθειας… Βρετανοί επιστήμονες απέδειξαν ότι όσο περισσότερα ψέματα λέμε, τόσο πιο εύκολη γίνεται σταδιακά η διαστρέβλωση της αλήθειας. [...]

Ίσως και στο δικό σας κύκλο να υπάρχει αυτός που, μόλις ανοίξει το στόμα του, ξέρετε ότι θα πει ψέματα και ακόμα και όταν σας λέει «καλημέρα» κοιτάτε αν έχει βγει ο ήλιος. Μπορεί τα μικρά ψέματα, π.χ. για την ηλικία μας ή για το πόσο πολύ πηγαίνει σε μια φίλη μας το καινούργιο της κούρεμα, να είναι μέρος της ζωής και σε ένα βαθμό αναμενόμενα, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο και αποκτά παθολογική διάσταση. [...]

Ερωτώμενος ευθέως, ο μέσος φυσιολογικός ενήλικας θα απαντούσε «φυσικά και είναι κακό να λέμε ψέματα». Μερικά λεπτά αργότερα, όμως, θα αρνιόταν να απαντήσει σε κάποιο ενοχλητικό τηλεφώνημα λέγοντας «δεν είμαι εδώ» και θα δικαιολογούσε την οκνηρία του να βγει το βράδυ με φίλους λέγοντας «είμαι πολύ κουρασμένος». Το συμπέρασμα είναι απλό, πανανθρώπινο και -κατά έναν νοσηρά αλληλέγγυο λόγο- σιωπηλά αποδεκτό: Όλοι λέμε ψέματα. [...]