“Η ζωή είναι ένας εκστατικός χορός, είναι τόσο εκπληκτική και εσύ την περιόρισες, την έκανες πληκτική. Αυτό που έκανες είναι θαύμα! Τι άλλο θέλεις να κάνεις; Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μεγαλύτερο απ’ αυτό.” Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι βαρετοί. Και πάλι, δεν αισθάνονται πλήξη όλοι οι άνθρωποι. Χρειάζεται ευφυΐα για να νιώθει κανείς πλήξη. Γι αυτό, βαριούνται μόνο εκείνοι οι πολύ σπάνιοι, οι πολύ ευφυείς άνθρωποι. Από αυτή τη πλήξη προκύπτει η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Εκείνοι που πλήττουν, απλώς δείχνουν πως δεν τους ικανοποιεί πια η ζωή που ζουν. [...]

Όποτε υπάρχει χαρά, νιώθεις πως έρχεται απ’ έξω. Συνάντησες ένα φίλο. Φυσικά, φαίνεται ότι η χαρά σου έρχεται από το φίλο, επειδή τον είδες. Στην πραγματικότητα όμως, δεν συμβαίνει αυτό. Η χαρά βρίσκεται πάντοτε μέσα σου. Ο φίλος έγινε απλώς η αφορμή. Ο φίλος σε βοήθησε να τη βγάλεις προς τα έξω, σε βοήθησε να δεις πως είναι εκεί. [...]