Οι περισσότεροι από εμάς αφήνουμε τους φόβους μας να μπουν εμπόδιο στο να αλλάξουμε καριέρα, να κυνηγήσουμε και να κάνουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε. Δεκαεπτά χρόνια πριν, φοβόμουν τόσο πολύ να αφήσω την πρακτική μου στη νομική και να κυνηγήσω αυτό που αγαπούσα, που ειλικρινά πίστευα ότι απλά δεν ήξερα τι αγαπούσα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα εξαιτίας της οποίας πολλοί πελάτες μου με επισκέπτονται.
«Τι θα κάνατε αν δεν κάνατε αυτό που κάνετε;», ρώτησα τον Frank, έναν μηχανικό που πρόσφατα απολύθηκε για πέμπτη φορά και ο οποίος είναι δυστυχισμένος με το επάγγελμά του.
«Ειλικρινά δεν ξέρω», απάντησε ο Frank.
«Είναι πιθανό να έχετε ιδέες για το τι θέλετε να κάνετε, και απλά να φοβάστε να τις κάνετε κτήμα σας;», ρώτησα ξανά. Ο Frank απάντησε αμέσως ότι δεν γνωρίζει. «Δεν είναι ότι φοβάμαι ή κάτι τέτοιο», επέμεινε.
Όμως είναι πολύ πιθανό ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό, ο Frank… εξόρισε τις σκέψεις του για το τι θα του προσέφερε σπουδαία καριέρα και καλή ζωή – αφού είδε όλα αυτά – στη «χώρα του ακατανόμαστου». Έκρυψε τις σκέψεις του και τις «ξέχασε», έτσι ώστε να μη μιλάει γι’ αυτές, ή και να μην τις έχει στο μυαλό του.
Όμως είναι τόσο τρομερό να έχετε μία ονειρική καριέρα ή μία ονειρεμένη ζωή – όχι απαραίτητα να κάνετε κάτι για τα όνειρά σας – απλά να τις έχετε;
Μετά από χρόνια μελέτης των δικών μου φόβων και των φόβων των πολλών πελατών που με συμβουλεύονται να τους βοηθήσω με τους δικούς τους, έχω μάθει ότι η απλή πράξη της αναγνώρισης ενός ονείρου, προκαλεί έκρηξη φόβου: Του φόβου πως αν το αναγνωρίσετε με οποιοδήποτε τρόπο θα σας παρασύρει μακριά από την «ασφαλή σας γειτονιά».
Η «ασφαλής γειτονιά» είναι η ζωή που έχετε δημιουργήσει για τον εαυτό σας, όπως οι άνθρωποι που συνεργάζεστε μαζί τους, τα μέρη που πηγαίνετε, και η ασφάλεια της καθημερινής ρουτίνας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αλλάξουν κατά κάποιο τρόπο αν κυνηγούσαμε τα όνειρά μας – κατά συνέπεια πιστεύουμε ότι είναι καλύτερα να μην τα έχουμε.
Το να αφήσουμε τις «ασφαλείς γειτονιές» μας μπορεί να μας ρίξει σε άγνωστες περιοχές. Μπορεί να αποτύχουμε και να γίνουμε περίγελος των ίδιων ανθρώπων στους οποίους βασιζόμαστε για να κρατηθούμε εδώ που βρισκόμαστε. Άρα, ναι – απλώς η σκέψη των «ακατανόμαστων» προκαλεί τρομακτικό φόβο.
Το δίλημμα, ωστόσο, είναι ότι αν είμαστε δυστυχισμένοι (ή δεν νιώθουμε άνετα) στην κατάσταση που βιώνουμε, οφείλουμε να κοιτάμε στις μυστικές γωνίες ή έξω από τα τείχη της «Ασφαλούς Γειτονιάς» μας. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι συνήθως μένουν κολλημένοι στη μέση, απογοητευμένοι και άδειοι:
- Μένουν στη δουλειά που βρίσκονται, αντί να σκεφτούν το ενδεχόμενο να αλλάξουν καριέρα ή να κάνουν τη δική τους δουλειά.
- Φτάνουν σε ένα σημείο την επιχείρησή τους που δεν μπορούν να σκεφτούν τι χρειάζεται για να πάνε παρακάτω.
- Χάνουν τη δουλειά τους – δουλειά που μισούσαν – και ψάχνουν ξανά για την ίδια δουλειά σε άλλη εταιρεία, γιατί δεν τολμούν να σκεφτούν ένα επάγγελμα που θα τους έκανε πιο χαρούμενους.
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν…. τον εαυτό σας, ξεκινήστε σήμερα να κάνετε κάτι που αγαπάτε. Γραφτείτε στα ιταλικά που θέλατε ή στη σχολή φωτογραφίας που σας άρεσε ή αρχίστε το χορό και κοιτάξτε τι συμβαίνει καθώς μεγαλώνετε τα σύνορα στην «Ασφαλή Γειτονιά» σας.
Αφήστε τα «ακατανόμαστα» να βγουν από το σκοτάδι…
Sandy Schussel, ομιλητής και εκπαιδευτής στελεχών Πηγή
