«Όλα τα ανέχομαι. Αλλά όχι το κέρατο». Αυτή η φράση ηχεί πολύ γνώριμη, καθώς η απιστία έχει ταυτιστεί με την υπέρτατη προδοσία σε μια σχέση και οδηγεί συχνά στην… λήξη της συνεργασίας. Είναι, όμως, μόνο η απιστία ασυγχώρητη σε μία σχέση; Σε μια έρευνα οι περισσότεροι άνθρωποι θεώρησαν σαν το «θανάσιμο αμάρτημα» ενός συντρόφου, τα παρακάτω:
-
Την απιστία
-
Την αδικία
-
Τα μυστικά και τα ψέματα – περίεργη μυστικοπάθεια, κρυφές συνομιλίες, γεγονότα ή αισθήματα που αποκρύπτονται επιμελώς από τον/την σύντροφο.
-
τη ρουτίνα που σκοτώνει τις σχέσεις και το σεξ
-
τη ζήλια,
-
τη βία, την κακοποίηση σε όλα τα επίπεδα, σωματική και λεκτική
Γιατί υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν συγχωρούμε ποτέ στις σχέσεις μας; Διότι αυτό που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε είναι αυτό το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε, λένε οι ψυχολόγοι. Ενώ τονίζουν πως η διαδικασία της συγχώρεσης περιλαμβάνει το να μπούμε στην θέση του άλλου και να τον καταλάβουμε.
Υπάρχει ωστόσο σημαντική διαφορά μεταξύ του να κατανοείς και να συγχωρείς κάποιον, και του να θέλεις να μείνεις μαζί του, υπογραμμίζουν. Με άλλα λόγια, ακόμη και οι βίαιες συμπεριφορές γίνονται για κάποιους λόγους, τους οποίους μπορούμε να εντοπίσουμε για να καταλάβουμε το πώς σκέφτεται ο «θύτης» της υπόθεσης. Η ωριμότητά μας και ο βαθμός ενσυναίσθησής μας (της ικανότητας να μπαίνουμε στην θέση του άλλου) μπορεί να οδηγήσει στην συγχώρεση, αλλά όχι και στην παραμονή μας στην σχέση.
Εκεί άλλωστε περνούμε σε άλλα νερά, αυτά του «θύματος». Γιατί, όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι, το «θύμα» δεν είναι αυτό που συγχωρεί, αλλά αυτό που παραβλέπει τα παραπτώματα του συντρόφου και ξανακάνει τις ίδιες επιλογές, ψάχνοντας νέους θύτες.
Επομένως, το κλειδί για να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας είναι να συγχωρούμε, ακόμη κι αν έχουμε αποφασίσει για το τέλος μιας σχέσης. Άλλωστε, ακόμη και επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει πρόσφατα ότι τα οφέλη της συγχώρεσης είναι μετρήσιμα.
