«Η καρδιά μου έχει ραγίσει», «πονάει η καρδιά μου», «νιώθω λες και μου ξερίζωσαν την καρδιά», «με πονάει σαν μαχαιριά», «πονάει όλο μου το κορμί», «δεν αντέχω τον πόνο», «αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι» είναι μόνο μερικές από τις πολλές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε πόσο πολύ μας έχει πονέσει ένας χωρισμός.

Όποιος έχει βιώσει έναν χωρισμό ξέρει καλά πως καμία από αυτές τις εκφράσεις δεν είναι υπερβολή. Βέβαια, ένας ψύχραιμος, λογικός άνθρωπος ακούγοντάς τες θα έλεγε πως κάνεις σαν παιδί, πως πρέπει να βάλεις τη λογική να δουλέψει, πως είσαι υπερσυναισθηματικός και δραματοποιείς την κατάσταση. Πρόκειται για εκφράσεις που έχουν ακούσει από τους γύρω τους οι απανταχού χωρισμένοι αυτής της πλάσης.

Όμως, οι έρευνες σημαντικών πανεπιστημίων όπως το Μίσιγκαν έρχονται να δικαιώσουν όλους εκείνους που ένας χωρισμός τους ράγισε την καρδιά αφού όπως αποδείχτηκε, είχαν δίκιο. Η καρδιά τους, και όχι μόνο, έχει όντως επηρεαστεί.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Όταν αγαπάμε, το σώμα μας πλημμυρίζει από τις λεγόμενες ορμόνες της χαράς: την ντοπαμίνη, την ωκυτοκίνη, την αγγειοπρεσίνη.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, η ντοπαμίνη παράγεται όταν κάνουμε κάτι που μας προξενεί άκρατη ευχαρίστηση, όπως το σεξ, η λήψη ουσιών, η γυμναστική ή ακόμα και η κατανάλωση σοκολάτας. Η ωκυτοκίνη παράγεται στον οργανισμό στη διάρκεια προσωπικών στιγμών, όπως η παρατεταμένη επαφή των ματιών, το αγκάλιασμα, η τρυφερή ερωτική επαφή. Είναι επίσης η ορμόνη που κάνει τις μητέρες να δένονται με τα μωρά τους. Η αγγειοπρεσίνη είναι η ορμόνη που σχετίζεται με το συναισθηματικό δέσιμο.

Εκεί, λοιπόν, που το σώμα μας βιώνει μια βόμβα ορμονών της χαράς και είναι πλημμυρισμένο από αυτές κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι πετάμε στα σύννεφα, ότι είμαστε μικροί θεοί, ότι όλα είναι υπέροχα, τα πουλάκια κελαηδάνε μόνο για μας, όλα λάμπουνε μέσα από τα μάτια μας και νιώθουμε άτρωτοι και παντοδύναμοι, έρχεται ο άλλος και μας λέει «τέλος, δε θέλω να σε ξαναδώ».

Την ίδια στιγμή το σώμα μας βιώνει ένα σοκ. Οι ορμόνες της χαράς πέφτουν ραγδαία και απότομα, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται το ίδιο ραγδαία η κορτιζόλη, που είναι η ορμόνη του στρες και ευθύνεται για το αίσθημα της ναυτίας, τους πονοκεφάλους, την αύξηση βάρους μετά από ένα χωρισμό ενώ μειώνει την κριτική ικανότητα. Η πίεση του αίματος αυξάνεται με αποτέλεσμα η καρδιά να δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει αφού οι βαλβίδες της υφίστανται πολλαπλάσια πίεση.

Κατανοείτε ότι πρόκειται για τεράστια αλλαγή.

Η τραυματική εμπειρία του χωρισμού προκαλεί το λεγόμενο «σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς» αφού παράγονται ορμόνες που διαταρράσουν την αντλητική ικανότητα της καρδιάς, προκαλώντας πόνο στο στήθος και συμπτώματα όμοια με αυτά του εμφράγματος.

Επίσης, έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα που βιώνουν έναν χωρισμό έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάθουν καρδιακό επεισόδιο τις πρώτες τριάντα μέρες συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό (φτηνά τη γλυτώσαμε!).

Τέλος, έχει πλέον αποδειχτεί ότι ο σωματικός και ο συναισθηματικός πόνος χρησιμοποιούν τις ίδιες νευρικές διόδους στον εγκέφαλο, συνεπώς ο συναισθηματικός πόνος γίνεται αντιληπτός από το ανθρώπινο σώμα ακριβώς όπως ο σωματικός. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, είναι ακόμα πιο έντονος. Κάτι σαν ακρωτηριασμός, αφού επηρεάζεται από το ίδιο μέρος του εγκεφάλου. Επίσης, επειδή το συναίσθημα επιδρά σε διάφορα κέντρα του εγκεφάλου, υπάρχει μια αίσθηση πόνου σε όλο το σώμα.

Αν σε όλα αυτά προσθέσεις την εξάρτηση που δημιουργεί το κοκτέιλ ορμονών της χαράς που έχει συνδεθεί μέσα μας άμεσα με το πρόσωπο που μας την προκαλεί και την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε για να ξεπεράσουμε τα στερητικά συμπτώματα, ειλικρινά απορώ πώς είμαστε ακόμα ζωντανοί και χαρούμενοι! Έχουμε γερή κράση τελικά!

Υπάρχουν, όμως, και καλά νέα. Όπως το σώμα μας έχει την ικανότητα να γιατρεύει τις πληγές του, το ίδιο συμβαίνει και με τις πληγωμένες καρδιές. Πιθανότατα να χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο από ότι μια σωματική πληγή.

Ίσως να χρειαστεί να κλάψουμε, να κυλιστούμε στα πατώματα, να μη θέλουμε να βγούμε από το σπίτι μας. Ίσως μη μπορούμε καν να φανταστούμε ότι θα ξημερώσει μέρα που θα νιώθουμε καλά και που θα ξαναγελάσουμε.

Όμως η αλήθεια είναι πως η ζωή κυλά, μαθαίνουμε από τις εμπειρίες μας, εξελισσόμαστε, γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας και πολύ γρήγορα νέοι άνθρωποι θα μπουν στη ζωή μας και θα ξαναπλημμυρίσουμε με το κοκτέιλ των ορμονών της χαρά.

Πηγή  Χαρά Ντάτση