Από το 1985, ο Οκτώβριος είναι παγκοσμίως αφιερωμένος στην ενημέρωση για τις νευρολογικές διαταραχές που επηρεάζουν την ικανότητα του ατόμου να κατανοήσει ή να χρησιμοποιήσει τον γραπτό ή προφορικό λόγο. Διεθνείς οργανισμοί δεν παραλείπουν κάθε Οκτώβριο να ενημερώνουν το κοινό για τις μαθησιακές δυσκολίες με φυλλάδια ή σχετικές εκδηλώσεις.
Η ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας) είναι μία από τις πιο συνηθισμένες διαταραχές της παιδικής ηλικίας που συχνά μπορεί να επιμένει και ως την ενήλικη ζωή. Επηρεάζει κυρίως την ικανότητα να παραμένουμε συγκεντρωμένοι και να δίνουμε προσοχή σε κάτι, τον έλεγχο της συμπεριφοράς και το επίπεδο διέγερσης (προκαλώντας συνήθως υπερκινητικότητα).
Ποιες είναι οι συχνότερες μαθησιακές δυσκολίες;
- Δυσλεξία – διαταραχή της ανάγνωσης (δυσκολίες στην ανάγνωση, στην κατανόηση, στην ακουστική σύλληψη και διάκριση φθόγγων, στην οπτική αντίληψη και μνήμη, στον προσανατολισμό στον χώρο και στον χρόνο)
- Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής (απροσεξία, υπερκινητικότητα / παρορμητικότητα, αδεξιότητα στις κινήσεις, εκρήξεις θυμού)
- Διαταραχή της γραπτής έκφρασης (αδυναμία στη σύνθεση γραπτού κειμένου, λάθη γραμματικής και τονισμού, κακή οργάνωση παραγράφων, κακό γράψινο – δυσγραφία, πολλά ορθογραφικά λάθη – δυσορθογραφία)
- Δυσπραξία (διαταραχή της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων)
- Δυσαριθμησία (δυσκολία στην κατανόηση μαθηματικών εννοιών, στην ανάγνωση και γραφή μαθηματικών συμβόλων και αριθμών και στην υλοποίηση πράξεων).
Το Διεθνές Κέντρο για τις Μαθησιακές Δυσκολίες (www.NCLD.org) επισημαίνει ότι πάνω από το 66% των γονέων χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες για τις μαθησιακές δυσκολίες από αυτές που τους παρέχει το σχολείο των παιδιών τους και καταρρίπτει μύθους που επικρατούν για χρόνια:
– Οι δυσκολίες αυτές δεν οφείλονται στην υπερβολική έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση και τον υπολογιστή (όπως πιστεύουν το 22% των Αμερικανών), ούτε στην κακή διατροφή (31%) ούτε σε εμβολιασμούς στην παιδική ηλικία (24%).
. Οι μαθησιακές δυσκολίες διαφέρουν από τον αυτισμό, την αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να επικοινωνεί και να αλληλεπιδρά με τους άλλους.
– Είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ικανότητα του μυαλού να αυτο-οργανώνεται.
– Περίπου 1 στα 4 παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν και έναν γονέα με ΔΕΠ-Υ. Ναι, η ΔΕΠ-Υ είναι κληρονομική.
– Όλοι οι άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ έχουν την ικανότητα να συγκεντρωθούν και να κάνουν κάποια πράγματα που τους αρέσουν πολύ τέλεια, π.χ. ένα άθλημα, μια καλλιτεχνική δραστηριότητα, κατασκευές lego, ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, ένα συγκεκριμένο μάθημα στο σχολείο.
Εάν τα παραπάνω σας βάζουν σε σκέψεις, μπορείτε να απευθυνθείτε σε ένα ειδικό Αναπτυξιακό Παιδίατρο ή Παιδοψυχίατρο. Σε κάθε περίπτωση η εικόνα του παιδιού θα αξιολογηθεί συνολικά και εφόσον διαπιστωθούν στοιχεία ΔΕΠ-Υ θα προταθεί αποκαταστασιακό πρόγραμμα. Κατά κανόνα, ένα τέτοιο πρόγραμμα καθοδηγείται από εργοθεραπευτή (ώστε πρωτίστως να καταφέρουμε να ρυθμίσουμε το επίπεδο διέγερσης του παιδιού και να πετύχουμε τη βελτίωση της οργάνωσης). Ανάλογα με την εικόνα και τα συμπτώματα του παιδιού μπορεί στο πρόγραμμα επίσης να συμμετέχει λογοθεραπευτής, ειδικός παιδαγωγός και/ή παιδοψυχολόγος. Τέλος συχνά μπορεί να συμμετέχουν και οι γονείς μέσα από συνεδρίες Συμβουλευτικής Γονέων, προκειμένου να μάθουν να διαχειρίζονται τις δυσκολίες του παιδιού τους πιο αποτελεσματικά.
