Υπάρχει μια διαρκής διαμάχη μεταξύ ανδρών και γυναικών για το ποιος δυσκολεύεται περισσότερο να βρει σύντροφο, ειδικά όταν είναι άνω των 35 ετών. Οι γυναίκες υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να βρουν ώριμους, αρρενωπούς άντρες που να μπορούν να συμβαδίσουν μαζί τους. Οι άντρες υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες είναι αδύνατο να τους ευχαριστήσουν.

Η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι την ηλικία των 35 ετών, όλοι έχουμε αναπτύξει ένα συγκεκριμένο σύνολο προτύπων που δεν είναι εύκολο να ανταποκριθούν οι άλλοι.

Μέχρι τα 35 μας, όλοι έχουμε αποσκευές. Όλοι έχουμε μια ή δύο μακροχρόνιες σχέσεις στο παρελθόν μας, και μερικές φορές ένα διαζύγιο σε συνδυασμό με μερικά παιδιά.

Όλοι έχουμε μια ιστορία πίσω μας και ένα σύνολο πεποιθήσεων που χτίστηκαν και εδραιώθηκαν με βάση αυτό που έχει ή δεν έχει λειτουργήσει για εμάς στο παρελθόν. Όλοι έχουμε μάθει μερικά μαθήματα — δυστυχώς, δεν καταλήγουμε πάντα στα σωστά συμπεράσματα.

Αυτό που δεν έχουμε τόσο πολύ στα 35 μας είναι η ικανότητα να παραμένουμε ανοιχτόμυαλοι.

Μετά τα 35 είστε μεν πιο ψαγμένοι, αλλά είναι πιο δύσκολο να αποδεχτείτε την αλλαγή.

Είναι πιο εύκολο να πάρεις μία ή δύο κακές εμπειρίες και να τις μεταμορφώσεις στο χειρότερο είδος προκατάληψης για το άλλο φύλο.

Έτσι ξεκινάμε με τις προτάσεις ότι «όλοι οι άντρες/γυναίκες κάνουν τα ίδια», παρόλο που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι κάνουν ή τι σκέφτονται όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες σε κάθε περίσταση.

Προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα συζητώντας τις αντρικές και γυναικείες ενέργειες με βάση ορισμένα αρνητικά στερεότυπα των δύο φύλων, όπως και περίπλοκες θεωρίες που συνορεύουν με τη δεισιδαιμονία.

Συνεχίζουμε, όμως, να παραπαίουμε. Να μπερδεύεσαι για το τι ακριβώς συμβαίνει με την κοινωνία σήμερα και να τσακώνεσαι για το που πάνε οι σχέσεις.

Χάνουμε την ελπίδα μας και το λέμε ότι είμαστε ρεαλιστές.

Πικραίνουμε και το λέμε ότι είναι ρεαλιστικό.

Γινόμαστε αγενείς και το λέμε ότι έχουμε πρότυπα.

Το να βρούμε έναν αληθινό σύντροφο, σε οποιαδήποτε ηλικία είναι αρκετά κατόρθωμα, αλλά στα 20 μας, έχουμε το πλεονέκτημα να μην έχουμε τη ζωή εντελώς ερμηνευμένη. Είμαστε εύπλαστοι και μπορούμε να προσαρμοστούμε πιο εύκολα σε έναν σύντροφο που είναι πρόθυμος να αναπτυχθεί δίπλα μας.

Μετά τα 35, η συνεργασία γίνεται πιο δύσκολη γιατί, από πολλές απόψεις, γινόμαστε “σκληροί” άνθρωποι που δεν αλλάζουν.

Η λύση για την αποσύνδεση μεταξύ ανδρών και γυναικών στον κόσμο των γνωριμιών μπορεί να μην είναι απλή ή εύκολη, αλλά σίγουρα ξεκινά με την επανεκτίμηση της ικανότητας που έχουμε για ανοιχτό μυαλό, καλοσύνη και γενναιοδωρία.

Μόνο ένα ανοιχτόμυαλο, ευγενικό και γενναιόδωρο πνεύμα μπορεί να φιλοξενήσει έναν άλλο άνθρωπο σε μια ζωή που έχει ήδη σχεδιαστεί.

Αντί να εστιάζουμε στους κανόνες γνωριμιών και στα εγχειρίδια σχέσεων, ίσως θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην αφαίρεση μερικών στρωμάτων της “πανοπλίας” που φοράμε γύρω από άλλους ανθρώπους.

Ίσως θα πρέπει να εστιάσουμε στο να δούμε την ανθρωπιά στους άνδρες και τις γυναίκες που βγαίνουμε ραντεβού αντί να ομαδοποιήσουμε όλους τους άνδρες ή όλες τις γυναίκες σε σταθερές (αρνητικές) κατηγορίες.

Μόνο αποδεχόμενοι την ευαλωτότητα (τις αδυναμίες/ευαισθησίες/τρωτότητες) των άλλων, μπορούμε να μάθουμε να αποδεχόμαστε και να εκφράζουμε και την δική μας. Και τι είναι μια συνεργασία/σχέση τελικά αν όχι μια ευκαιρία να εκφράσουμε την δική μας ευαλωτότητα, όπως και να δεχτούμε την ευαλωτότητα των άλλων;