Όλοι μας μιλάμε για το πολιτικό σύστημα. Για όλα τα κακά και άσχημα που συμβαίνουν στο τόπο φταίει το πολιτικό σύστημα. Για την κατάντια της χώρας φταίει το πολιτικό σύστημα. Και θα μπορούσα να χρεώσω εγώ αλλά και όλοι εσείς τα πάντα στο πολιτικό σύστημα. Έχουμε όμως ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό το σύστημα; Ποιοι είναι σε αυτό το σύστημα και πως αλληλεπιδρούν; Πως ελέγχεται αυτό το σύστημα και τελικά πως τιμωρείται όταν δεν κάνει αυτό που πρέπει ή κάνει λαμογιές και διάφορα παρόμοια;
Μιλώντας για το πολιτικό σύστημα φέρνουμε στο μυαλό μας τους 300 της Βουλής και το πολύ – πολύ μέχρι και την Κυβέρνηση με τους Υπουργούς της. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί σε αυτό το σύστημα. Το σύστημα αποτελείται από τα οργανωμένα συμφέροντα και εδώ αναφέρομαι στον γενικό συνδικαλισμό (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και στον κλαδικό συνδικαλισμό (αγροτικό συνδικαλισμό, συνδικαλισμό φορτηγατζήδων, φαρμακοποιών, δικηγόρων, μηχανικών, συμβολαιογράφων. Να συνεχίσω;). Στο σύστημα επίσης ανήκουν τα Επιμελητήρια (κάποιου είδους συνδικαλισμός είναι κι αυτά), που ως θεσμοθετημένοι σύμβουλοι της πολιτείας πιέζουν και αυτά για να περάσουν δικές τους προτάσεις που αφορούν τα μέλη τους (και πάλι δηλαδή έχουμε να κάνουμε για προάσπιση δικών μας συμφερόντων, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τις επιπτώσεις στο υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας).
Στο πολιτικό σύστημα ανήκουν και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Είναι φορείς των πολιτικών δράσεων και διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Οι δημοσκόποι είναι επίσης μέρος του συστήματος, με ιδιαίτερη μάλιστα σημασία την τελευταία δεκαετία στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι επίσης μέρος του ίδιου πολιτικού συστήματος, επίσης με βαρύνουσα σημασία για την καθημερινότητα μας. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) ανήκουν και αυτές στο πολιτικό σύστημα και επηρεάζουν πολλές φορές τον τρόπο που αυτό λαμβάνει αποφάσεις.
Όταν λοιπόν μέσα σε ένα σύστημα έχεις τόσους πολλούς «παίκτες», τότε πως αυτό καταφέρνει να λειτουργήσει; Αν βεβαίως λειτουργήσει!. Κάθε ένας από αυτούς επιδιώκει το μέγιστο όφελος για λογαριασμό του, εκτίνοντας πολλές φορές τις πιέσεις και στερώντας ελεύθερο χώρο από άλλους «παίκτες» του συστήματος.
Όλο αυτό δείχνει άναρχο και χαοτικό εκ πρώτης όψεως και ίσως να είναι. Αυτορυθμίζεται πάντως και έτσι το σύστημα δείχνει στοιχειωδώς να λειτουργεί. Στη παρούσα φάση μάλιστα (και εννοώ κάτω από συνθήκες μνημονίου) δείχνει να έχει αντοχές και να μην οδηγεί σε κοινωνικές αναταράξεις. Για να δούμε πόσο θα αντέξει.
Βασιλειάδης Δημήτρης Πολιτικός Αναλυτής INTERVIEW
