Ανθολόγιον

Η λέξη «μεταφυσική» είναι εμφανώς δύσκολο να προσδιοριστεί. Ορισμένοι ενθαρρύνουν την εντύπωση ότι η μεταφυσική είναι μια μελέτη που «ξεπερνάει» τη φυσική, μια μελέτη αφιερωμένη σε θέματα που ξεπερνούν τις οικείες ανησυχίες του Νεύτωνα και του Αϊνστάιν και του Χάιζενμπεργκ. Αυτή η εντύπωση είναι λανθασμένη. [...]

Όσο μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς το γεγονός ότι δεν μπορείς να κρατήσεις μια φιλία που δεν σου ταιριάζει. Οι φιλίες μας προκύπτουν από μια ποικιλία περιστάσεων. Μπορούν να είναι τόσο απλές και να έχουν τις ρίζες τους σε μια κοντινή απόσταση ή το μοίρασμα παρόμοιων ενδιαφερόντων. Η αντοχή τους μπορεί να είναι σύντομη ή να διαρκέσει μια ζωή. Μερικοί φίλοι περνάνε από τη ζωή μας σχεδόν αθόρυβα ή εισέρχονται και εξέρχονται δραματικά, με πλήρη ένταση. [...]

Για τη δυστυχία υπάρχουν πολλές αιτίες, αλλά σχεδόν όλες πηγάζουν από ό,τι θα μας άρεσε να είμαστε ή να έχουμε, απ’ όλα αυτά που δεν είμαστε ή που θέλουμε. Δηλαδή, η δυστυχία αναδύεται από την επιθυμία. Υποφέρουμε από την επιθυμία να είμαστε άλλοι, να έχουμε άλλα πράγματα, να ζούμε αλλιώς. [...]

Ο Αριστοτέλης, μαθητής του Πλάτωνα που μετέτρεψε τους στοχασμούς του σε πηγή έμπνευσης για τις μελλούμενες γενιές, επικεντρώθηκε ως προς την αναζήτηση της ευτυχίας σε μια ιδέα που συνοψίζεται σε μία μόνο, αλλά πολύπλοκη, λέξη: ευδαιμονία. [...]

Είναι σίγουρα πως οι περισσότεροι από εμάς, ενίοτε φθάνουν σε αδιέξοδα στην προσπάθειά τους να διδάξουν ορισμένα αντικείμενα της βιολογίας. Ίσως αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι πως αρκετές φορές διαπιστώνουμε ότι ο ίδιος τρόπος διδασκαλίας έχει διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικούς μαθητές μας. Σε αυτό το αποτέλεσμα, πολλοί παράγοντες συμβάλουν: ο εκπαιδευτικός, το κλίμα της τάξης, το αντικείμενο διδασκαλίας, οι μαθητές. Ας διερευνήσουμε ορισμένες κατηγορίες μαθητών, και ποιές στρατηγικές θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε ώστε να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. [...]

Θυμάσαι την πρώτη φορά που την ερωτεύτηκες; Καλά κάνεις να τη θυμάσαι, γιατί εκείνη η μοναδική πρώτη φορά διεπόταν, εκτός από αναρίθμητα βέλη με κόκκινες αιχμές, από κύματα θαυμασμού, το ένα πίσω από το άλλο, να σε χτυπάνε με ορμή στην αιμορραγούσα από τα εν λόγω βέλη καρδιά σου. Ήταν εκείνος ο θαυμασμός που καταχώρησε όλα τα ωραία πάνω της μέσα σου, και ήταν τα πάντα πάνω της ωραία, αλλιώς δεν θα ένιωθες την καρδιά σου να πλημμυρίζει από πόθο και μια ακατάσχετη ανάγκη να πας να την μιλήσεις, να την κερδίσεις, να την κάνεις δική σου, δική σου για πάντα. Ο θαυμασμός που ένιωσες για εκείνη ήταν που σου γέμισε το ψυχικό σου ρεζερβουάρ με το απαιτούμενο θάρρος για να κάνεις το πρώτο βήμα που οδήγησε στο πρώτο φιλί. [...]

Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει, τρέχει ασυλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει. Να πεις «Όχι» στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ’ ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν’ ανοίξει. Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο. [...]