Η συγγραφέας του βιβλίου “The kindness method: changing habits for good “ Shahroo Izadi υποστηρίζει πως το να είσαι καλός είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που βοηθά την αυτογνωσία, την αυτοεκτίμηση και τον έλεγχο της συμπεριφοράς του κάθε ανθρώπου. [...]

Μία από τις καλύτερες, απρόβλεπτες συνέπειες της απλοποίησης της ζωής μας είναι ότι μας επέτρεψε να ζούμε στην παρούσα στιγμή. Η εξάλειψη των μη απαραίτητων πραγμάτων μας έχει απελευθερώσει από πολλά που μας κρατούσαν στάσιμους με το παρελθόν. Και η αλλαγή των σκέψεων μας επέτρεψε να διαμορφώσουμε ελεύθερα τη ζωή μας γύρω από τις πιο σημαντικές αξίες μας. [...]

Συνήθως σκέφτεστε την ευτυχία σας ως μια σειρά υποσχέσεων αν-τότε: Αν είχα έναν σύντροφο, τότε θα ήμουν ευτυχισμένος. Αν έφτιαχνα ένα σπίτι τότε θα ήμουν χαρούμενος. Αν μετακόμιζα σε μια μεγάλη πόλη. Αν είχα μια γεμάτη κοινωνική ζωή κοκ. Είναι μια εύκολη και κοινή υπόθεση ότι η ευτυχία θα έρθει όταν αλλάξουν οι περιστάσεις σας, όταν επιτύχετε ό, τι θέλετε να επιτύχετε. Και η σύγχρονη ζωή είναι καλή στην ενθάρρυνση αυτής της υπόθεσης. Κοιτάξτε όλα τα “κίνητρα” hashtag στα κοινωνικά μέσα – #relationshipgoals, #bodygoals, #vacationgoals. [...]

Συχνά απομακρυνόμαστε από τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Αδυνατούμε να δούμε την διασύνδεση πέρα από την επιφανειακή αποσύνδεση. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους η έλλειψη κοινωνικής σύνδεσης αποτελεί μεγαλύτερη βλάβη στην υγεία από την παχυσαρκία, το κάπνισμα και την υπέρταση. Αντίθετα, ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί οδηγούν σε αύξηση της πιθανότητας για μακροζωία κατά 50%. Επίσης, άνθρωποι που αισθάνονται πιο συνδεδεμένοι με τους άλλους, έχουν χαμηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, υψηλότερη αυτοεκτίμηση και σωματική -ψυχολογική ευεξία. [...]

Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν όλη τους τη ζωή σε προεπιλεγμένες ρυθμίσεις, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι μπορούν να προσαρμόσουν τα πάντα. Μην είσαι ένας από αυτούς. Μην εγκαταστήσετε τις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις στη ζωή. Τολμήστε να κάνετε αλλαγές και βελτιώσεις. Τολμήστε να κάνετε την προσωπική σας ανάπτυξη κορυφαία προτεραιότητα. [...]

Για τη δυστυχία υπάρχουν πολλές αιτίες, αλλά σχεδόν όλες πηγάζουν από ό,τι θα μας άρεσε να είμαστε ή να έχουμε, απ’ όλα αυτά που δεν είμαστε ή που θέλουμε. Δηλαδή, η δυστυχία αναδύεται από την επιθυμία. Υποφέρουμε από την επιθυμία να είμαστε άλλοι, να έχουμε άλλα πράγματα, να ζούμε αλλιώς. [...]

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες. Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη «συναισθηματική μας θερμοκρασία». Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας. [...]

Ξέρω τι θέλει η ψυχή σου. Ξέρω ότι είσαι ευαίσθητος και συναισθηματικός. Γνωρίζω ότι είσαι η ζωντανή ενσάρκωση της καλοσύνης και της φροντίδας. Κι αυτό το ξέρω επειδή οι άνθρωποι που μοιράζονται τέτοιες ποιότητες αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο. [...]

Ο άνθρωπος έχει δύο λύκους μέσα του, ένα λύκο λευκό που παραμένει γλυκός και ήρεμος κι έναν άλλο μαύρο, κατάμαυρο σαν το βαθύ σκοτάδι της νύχτας που μας σπρώχνει να πράττουμε άσχημα, να μιλάμε με κακία. Σύμφωνα με την αρχαία αυτή ιστορία των Ινδιάνων, οι δύο αυτοί λύκοι βρίσκονται σε μια συνεχή διαμάχη, καθημερινά επικρατεί εκείνος που ταΐζουμε περισσότερο. [...]

Αυτογνωσία: Μία διαδικασία απελευθέρωσης από μία θυματοποιημένη στάση ζωής προς μία περισσότερο ενεργητική και συγχρόνως ευεργετική. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ η ανάγκη για αυτογνωσία είναι έμφυτη και επιτακτική. Η διαδικασία της αυτογνωσίας δεν είναι εύκολη υπόθεση και στην προσπάθεια μας αυτή συναντούμε εσωτερικούς μηχανισμούς αντίστασης, με σημαντικότερους ίσως τον φόβο για τον πόνο και τον φόβο για το άγνωστο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι προτιμάμε να παραμένουμε σε μία γνώριμη κατάσταση που δεν μας είναι ευχάριστη παρά να πορευτούμε προς τον δρόμο της αλλαγής. Πρόκειται για έναν ανεκτό τρόπο ζωής, παραβλέποντας ότι ο δρόμος προς την ευτυχία προαπαιτεί αγάπη για τον εαυτό και αυτοσεβασμό, και για να συμβεί αυτό πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. [...]