Αλλά ένα ενδιαφέρον διαπολιτισμικό πείραμα στο Πανεπιστήμιο της Georgetown, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που μπορούν ασυναίσθητα να προβλέψουν περίπλοκα μοτίβα ή να λύσουν παζλ, μια ικανότητα που ονομάζεται έμμεση εκμάθηση μοτίβων (Implicit pattern learning ), «είναι πιθανό να έχουν ισχυρότερες πεποιθήσεις ότι υπάρχει ένας Θεός που δημιουργεί μοτίβα και αλληλουχίες γεγονότων στο σύμπαν”. [...]

Θα επικεντρωθώ στον Χριστιανισμό επειδή έχω χρόνια εμπειρίας σε αυτή τη θρησκεία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτά που θα γράψω δεν ισχύουν και για την πλειοψηφία των υπόλοιπων θρησκειών. [...]

Τι ήλθε πρώτο; Η μεγάλη και πολύπλοκη κοινωνία ή ο ισχυρός θεός φορέας της ηθικής; Σε αυτό το ανθρωπολογικό ερώτημα του τύπου «το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό;», η νέα επιστημονική απάντηση είναι ότι συνέβη το πρώτο, δηλαδή προηγήθηκε η επέκταση της ανθρώπινης κοινωνίας και ακολούθησε η πίστη στους παντοδύναμους τιμωρούς θεούς με τις αυστηρές ηθικές αρχές. [...]

Οι θρησκευόμενοι είναι λιγότερο ευφυείς κατά μέσο όρο από τους αθεϊστές, επειδή η πίστη είναι ένα ένστικτο και οι έξυπνοι άνθρωποι μπορούν να δρουν χωρίς να βασίζονται στα ένστικτά τους και είναι πιο έξυπνοι από αυτούς που αποφασίζουν στηριγμένοι σε αυτά, ισχυρίζονται οι ερευνητές Edward Dutton και Dimitri van der Linden. Η θεωρία αυτή προτάθηκε από αυτούς που εξήγησαν γιατί πολλές μελέτες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βρει θρησκευόμενους ανθρώπους να έχουν χαμηλότερη μέση νοημοσύνη από ό, τι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε έναν θεό. [...]

Αμερικανική επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι οι πιστοί και θρησκευόμενοι άνθρωποι έχουν χαμηλότερη νοημοσύνη κατά μέσο όρο σε σχέση με τους άθεους. Οι ψυχολόγοι, [...]

Ο έρωτας δεν είναι κατοχή. Ο έρωτας είναι µια διαρκής αναζήτηση. Για να ζήσεις όσο γίνεται ουσιαστικότερα τον έρωτα, πρέπει να ασχοληθείς µε την ωριµότητά σου. Δεν µπορεί να συλλάβει τον έρωτα ο άνθρωπος που σκέφτεται µοναχά τον εαυτούλη του. Δεν µπορεί να κατανοήσει αυτό που λέει ο Χριστός, «αν θέλεις να κερδίσεις τη ζωή σου, πρέπει να τη χάσεις». Στον έρωτα πρέπει να δοθείς µέχρι θανάτου, αν θέλεις να βιώσεις την πληρότητά του. [...]

Ο Ιγνωστικισμός ή ιγθεϊσμός υποστηρίζει ότι η γνώση που αφορά την πραγματικότητα του Θεού είναι εντελώς άκαρπη. Αυτή η άποψη έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τις συμβατικές διδασκαλίες των μονοθεϊστικών θρησκειών όπως του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού, του Ισλάμ, και τις Μπαχάι Πίστης. Ο Ιγνωστικισμός είναι η άποψη ότι κάθε θεολογική γνώμη υποθέτει υπερβολικά πολλά πράγματα για την έννοια του Θεού αλλά και άλλων θεολογικών εννοιών όπως της πίστης, της πνευματικότητας, του παραδείσου, της κόλασης, της μετά θάνατον ζωής, της καταδίκης, της σωτηρίας, της αμαρτίας και της ψυχής. [...]

Χρησιμοποιώντας δεδομένα άλλων μελετών, η ερευνητική ομάδα από τη Σχολή Οικονομικών στο Παρίσι και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής και Έρευνας για την Κοινωνική Ευημερία επιχείρησε να αναλύσει τη συμπεριφορά καθολικών και προτεσταντών Χριστιανών σε θέματα όπως η ευτυχία και η ανεργία. «Ξεκινήσαμε τη μελέτη θέλοντας να διαπιστώσουμε γιατί ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πιο γενναιόδωρα επιδόματα ανεργίας από κάποιες άλλες, αλλά η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας ήταν μικρότερες για τους θρησκευόμενους ανθρώπους, καθώς αισθάνονται περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους», αναφέρει ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Andrew Clark. [...]

Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο σχεδόν τέσσερα χρόνια περισσότερο, σε σχέση με όσους δεν έχουν δεσμούς με τη θρησκεία. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής μελέτης, που βασίσθηκε στην ανάλυση άνω των 1.000 δημοσιευμένων νεκρολογιών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την ψυχολόγο Laura Wallace του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ψυχολογίας “Social Psychological and Personality Science”, εκτίμησαν ότι «η σχέση με τη θρησκεία έχει την ίδια σχεδόν θετική επίπτωση με το φύλο πάνω στην μακροζωία» (οι γυναίκες ζουν συνήθως τέσσερα έως πέντε παραπάνω χρόνια από τους άνδρες). older-people-in-church [...]

Τι ακριβώς συμβαίνει και πλημμυρίζει η ψυχή μας με μια περίεργη αγαλλίαση και το πνεύμα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κάθε φορά ταπεινής μορφής έκσταση; Γιατί νιώθουμε το θάλπος της μικρής φλόγας σαν απαλό χάδι και γευόμαστε μια κατανυκτική ακτινοβολία του προσώπου μας; Γιατί το φως του έλκει το βλέμμα μας και μας οδηγεί σε στοχασμούς και σκέψεις που δεν μπορούμε να επινοήσουμε σε άλλες στιγμές; Γιατί γοητευόμαστε από τη μίξη «πραγματικού» και «φαντασιακού» και θέλουμε να παραμείνουμε στη μεθόριό τους όσο περισσότερο γίνεται; [...]

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζήσουμε άφοβα, ως ανθρώπινα όντα, που κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με ό,τι η ζωή έχει να προσφέρει. [...]