Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της φύσης και της κοινωνίας δεν προέκυψε απροϋπόθετα. Η φιλοσοφία δεν γεννήθηκε, όπως η Παλλάδα Αθηνά, από το κεφάλι του Δία. Κι ακόμη, η φιλοσοφική συνείδηση δεν διαμορφώθηκε αγνοώντας την πολυπλοκότητα της εκάστοτε ρεαλιστικής πραγματικότητας. [...]

Δεν υπάρχει παλιότερη και πιο οδυνηρή διαμάχη από αυτήν περί του Θεού. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να διαλέξει τον θεό του, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το σύμπαν και τη δημιουργία του. Όλοι οι άνθρωποι αναρωτιούνται: Γιατί ο Θεός που είναι παντοδύναμος επιτρέπει τόσα δεινά στον κόσμο; Γιατί η ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου καταλήγει στο Κακό; Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε μια ενιαία θρησκεία; [...]

Η συμπεριφορά του ανθρώπου δεν καθορίζεται κατά τον Δημόκριτο από τον τρόπο δομής των υλικών ατόμων ή από εξωτερικές επιδράσεις. Η ατομική θεωρία του φιλοσόφου δεν έχει καμιά σχέση με τις ηθικές του αντιλήψεις ούτε τις επηρέασε. Από την ηθική του Δημοκρίτου απουσιάζει κάθε ντετερμινιστική αλλά και κάθε υλιστική ή νατουραλιστική σκέψη. [...]

Κανείς δεν μας χρωστάει και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ζωή είναι σαν μια γιορτή. Ας σκεφτούμε τη ζωή μας σαν γιορτή, κανονισμένη προς όφελος μας από τον θεό, σαν κάτι που πρέπει να ζούμε με χαρά και να μη λυγίζουμε από τις δυσκολίες. Ας τη σκεφτούμε και σαν παιχνίδι. [...]

Ολοένα και περισσότερο τις τελευταίες μέρες η λέξη Ηθική πρωταγωνιστεί στις διαφημιστικές καμπάνιες και στις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων. Προφέροντάς την, οι πολιτικοί, προσπαθούν να εξορκίσουν τη θεμελιώδη ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ ηθικής και πολιτικής όχι μόνο επειδή -επανειλημμένα όπως έχει αποδειχθεί- οι ίδιοι προβαίνουν σε ανήθικες πράξεις, αλλά κυρίως (και αυτό είναι το φιλοσοφικά ενδιαφέρον) επειδή υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που οι πολιτικές πράξεις δεν μπορούν να αξιολογηθούν ηθικά. [...]