Ενώ μερικοί άνθρωποι αντιδρούν σωστά στην εποικοδομητική κριτική, άλλοι γίνονται πολύ αμυντικοί σε αυτήν και ρίχνουν την ευθύνη σε άλλους. Να καταλάβουμε ότι η συνομιλία σημαίνει σεβασμός σε όλα τα σημεία αυτής, ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε με αυτά. Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι πάντα αναγνωρίζουν διαφορετικές απόψεις και κάνουν κριτική πάντα καλόπιστα και όχι πολύ βαθιά. Ζητάνε, επίσης, την ανατροφοδότηση των απόψεων τους και ενσωματώνουν σε αυτές προτάσεις από άλλους που θεωρούν κατάλληλες. [...]

Σε μία κοινωνία όπου αλληλεπιδρούμε ο ένας με τον άλλον, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είμαστε περισσότερο εκτεθειμένοι στην κριτική και τα σχόλια. Η κριτική μπορεί να είναι άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική. Όλοι μας θέλουμε να μας συμπαθούν, να μας θαυμάζουν κτλ. Όταν όμως δεχόμαστε αρνητική κριτική, τι συμβαίνει; Κανένας μας δεν απολαμβάνει την κριτική, αλλά μερικοί ίσως είναι παραπάνω ευάλωτοι. [...]

Το έχουμε ακούσει από πολλούς, ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό: «Δεν με πειράζει η κριτική, αρκεί να είναι καλοπροαίρετη»! Ο καθένας μας όταν ακούει κάποια σχόλια για τη δουλειά του ή τη συμπεριφορά του δεν αισθάνεται καλά, γι’ αυτό προσπαθεί να ανακαλύψει αν πίσω από τις επισημάνσεις κρύβεται η ειλικρινής διάθεση του συνομιλητή του να τον βελτιώσει ή κάτι χειρότερο, ακόμα και δόλος. [...]

Όταν κρίνουμε κάποιον χωρίς να τον έχουμε γνωρίσει καλά, χάνουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε τι είναι αυτό που κάνει τον άλλον μοναδικό. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να λειτουργήσει κοντόφθαλμα και να αρνηθεί να δει τα καλά στοιχεία στον άλλο. Μια επιπόλαια τέτοια κρίση θα θολώσει την μεγάλη εικόνα και θα μας αποτρέπψει από το να βλέπουμε το καλό στον κάθε άνθρωπο. Εδικά στην περίπτωση που αυτοί είναι κοντινοί μας άνθρωποι, χάνουμε πολλές φορές την ευκαιρία να τους αγαπήσουμε περισσότερο. [...]

Αντί να ασχολείστε με την κριτική των άλλων ή τον σχολιασμό των άλλων, αφιερώστε το χρόνο σας βελτιώνοντας τον εαυτό σας και τον περίγυρό σας. Στη ζωή υπάρχουν ορισμένα πράγματα που είναι πολύ εξαντλητικά όπως το να ακούμε κάποιον να σχολιάζει διαρκώς τους άλλους. Όχι μόνο δεν μας αφήνει να ζήσουμε ελεύθεροι αλλά μας φυλακίζει σε μια παγίδα αρνητικής συμπεριφοράς και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα. [...]

«Στις διαφωνίες επάνω σε ηθικά ή επιστημονικά ζητήματα ας στοχεύετε στην αλήθεια και όχι στην κατατρόπωση του αντιπάλου σας. Με αυτόν τον τρόπο δε θα χάσετε ποτέ το επιχείρημά σας και θα κερδίζετε πάντα κάτι καινούριο» έλεγε ο Arthur Martine στον εξαιρετικό οδηγό του γύρω από την τέχνη της συζήτησης το 1866. [...]

Η κριτική και οι επικρίσεις είναι δυσάρεστες καταστάσεις για οποιονδήποτε, από ένα υψηλόβαθμο στέλεχος επιχειρήσεων μέχρι έναν «απλό» υπάλληλο. Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν κάποια «τρικς» για να αντιμετωπιστούν καλύτερα οι καταστάσεις. [...]

Κάθε φορά που ακούτε μια κριτική, μαθαίνετε περισσότερα για το χαρακτήρα του κρίνοντος παρά για το ποιόν του κρινόμενου. [...]

Για να κατηγορήσουμε, να παρατηρήσουμε, να αξιολογήσουμε, να συγκρίνουμε ή να απορρίψουμε, κάνουμε κριτική στους άλλους κυρίως, ενίοτε και στον εαυτό μας, και μάλιστα πολύ αυστηρή. Την πρώτη μας κριτική διάθεση την εκφράζουμε κιόλας από τα γεννοφάσκια μας, όταν γυρνάμε με αποστροφή το κεφάλι στο κουτάλι με το φαγητό που δεν μας αρέσει, στο πρόσωπο που μας χαμογελά αλλά δεν είναι γνώριμο. Και συνεχίζουμε διά βίου, εκδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό το σύστημα αξιών που διαμορφώνουμε. Η κριτική είναι πάντα μια πράξη σύγκρισης με κάτι που ασπαζόμαστε ως σωστό, καλό, δίκαιο, ωραίο. [...]