Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν, ότι ένα εγωϊστικό άτομο είναι αρκετό για να καταστρέψει τη σχέση. Αλλά όλοι μας είμαστε εγωιστές σε κάποιο βαθμό. Το είδος του εγωισμού που καταστρέφει τις σχέσεις, είναι αυτό που συχνά αγνοεί τις ανάγκες, τα θέλω και τις επιθυμίες του άλλου. Αυτό που δημιουργεί ένα ανθυγιεινό και ανυπόφορο περιβάλλον στη σχέση και οδηγεί στο τέλος της, είναι το σύστημα των πεποιθήσεων του συντρόφου που πληγώνει τον άλλον. [...]

Αρκετές είναι οι σχέσεις που «δεν τα καταφέρνουν» και φτάνουν στο τέλος τους. Βέβαια, όταν έχεις επενδύσει όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά έχεις δώσει χρόνο από τη ζωή σου ή ακόμα και αρκετά χρήματα πολλές φορές, είναι δύσκολο να την αφήσεις. Παρόλο που μπορεί να βλέπεις ότι «δεν πηγαίνει άλλο», βάζεις διάφορες δικαιολογίες ή ακόμα μπορεί να ρίχνεις το φταίξιμο για ό,τι δεν πάει καλά πάνω σου και να αναρωτιέσαι αν έχεις καταβάλει πραγματικά αρκετή προσπάθεια. Και ναι, σίγουρα δεν παραιτείσαι έτσι απλά, πρώτα προσπαθείς. Όταν όμως δεν βγάζει πουθενά αυτή η αντιμετώπιση και η σχέση κάθε άλλο παρά βελτιώνεται, είναι η ώρα να το πάρεις απόφαση και να δεχτείς πως έφτασε το τέλος της. [...]

Σε κάθε σχέση δέσμευσης υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο συντρόφων καθώς κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον και ούτε φυσικά αυτό χρειάζεται να είναι το ζητούμενο. Ο στόχος δεν είναι να ελαχιστοποιήσουμε τις διαφορές (οι οποίες δεν αποτελούν ένδειξη ότι η σχέση έχει πρόβλημα), αλλά να αναπτύξουμε τεχνικές στο πλαίσιο της εποικοδομητικής διαφωνίας. Παρακάτω θα εξετάσουμε συγκεκριμένες συχνές επιβλαβείς στάσεις και συμπεριφορές που παρατηρούνται σε ορισμένα ζευγάρια και μπορούν να οδηγήσουν στο χωρισμό ή σε τοξική σχέση δίνοντας όμως και τα αντίδοτα που θα σε βοηθήσουν να τις αποφύγεις. [...]

«Η καρδιά μου έχει ραγίσει», «πονάει η καρδιά μου», «νιώθω λες και μου ξερίζωσαν την καρδιά», «με πονάει σαν μαχαιριά», «πονάει όλο μου το κορμί», «δεν αντέχω τον πόνο», «αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι» είναι μόνο μερικές από τις πολλές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε πόσο πολύ μας έχει πονέσει ένας χωρισμός. [...]

Είναι γεγονός ότι αν το ζευγάρι δεν βάλει προτεραιότητα τη σχέση του, αργά ή γρήγορα, θα καταλήξει στο γραφείο του ειδικού θεραπευτή στην καλύτερη περίπτωση, αν βέβαια είναι ευαισθητοποιημένο και δεν θέλει πραγματικά να χωρίσει, ή στο γραφείο του δικηγόρου, όταν πια δεν υπάρχει καμία θέληση και επιθυμία από τον έναν ή και από τους δύο συντρόφους να συνεχίσουν τη ζωή τους μαζί. Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν σβήνουν έτσι ξαφνικά, αλλά μετά από αρκετά χρόνια αμέλειας και αδιαφορίας από το ένα ή και τα δύο μέλη της σχέσης. [...]

Το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης, όσο επιβεβλημένο κι αν είναι σε κάποιες περιπτώσεις, είναι πάντα επίπονο και δύσκολο. Μία κοινή πορεία χρόνων δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό δέσιμο μεταξύ των δύο πρώην συντρόφων. Στις περιπτώσεις δε που υπάρχουν παιδιά, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που μπορούν να σας βοηθήσουν να αντεπεξέλθετε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα… [...]

Αναπόφευκτα μετά από ένα χωρισμό αισθανόμαστε αποτυχημένοι, μόνοι και απογοητευμένοι. Αλλά αυτό είναι ένα στάδιο και όχι μια διαρκής κατάσταση. Μετά το χωρισμό λοιπόν υπάρχουν δύο δρόμοι: η βαθιά οδύνη και το βύθισμα στον πόνο χωρίς διάθεση να πιστέψει το άτομο ξανά στην ζωή ή μια θλίψη διαχειρίσιμη που θα οδηγήσει το άτομο με πίστη να ξεκινήσει μια νέα ζωή. [...]

Αποδεσμεύσου από αυτούς που ποτέ δεν έκαναν τίποτα για να μείνουν στη ζωή σου, από ανθρώπους με παροδικά συναισθήματα που σε έκαναν να επενδύσεις τον χρόνο σου και να βασίσεις τις ελπίδες σου σ’ αυτούς. Το να απομακρυνθείς θέλει θάρρος, αλλά αφού αποδεχθείς το τέλος της σχέσης, θα διακρίνεις στο βάθος την αρχή κάτι καινούργιου. Ποιος δεν έχει αναγκαστεί κάποια στιγμή να κλείσει ένα κεφάλαιο στη ζωή του; Είναι αυτό που λέμε, πως τα πράγματα ολοκληρώνουν τους κύκλους τους. [...]

Κάθε φορά που παίρνω μια απόφαση να ξεκινήσω κάτι καινούριο, είμαι πολύ χαρούμενη, ενθουσιασμένη μπορώ να πω. Να, όπως όταν αποφάσισα μετά το διαζύγιο, να προσπαθήσω να βρω το ταίρι μου. Όταν, όμως, αρχίζω να σκέφτομαι τι χρειάζεται τελικά να κάνω στην πραγματικότητα, αρχίζει το σενάριο της καταστροφολογίας. [...]

Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε—κι ας μην μας αρέσει. Όλες οι σχέσεις έχουν μια ημερομηνία λήξης. Το θετικό σενάριο λέει ότι θα το καταλάβετε και οι δύο ότι δεν τραβάει άλλο το πράγμα, θα κάνετε μια ενήλικη συζήτηση και θα ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο του. Το ρεαλιστικό σενάριο λέει ότι κανείς δεν θα μιλήσει, θα τα μαζεύετε για καιρό, και κάποια στιγμή θα σκάσετε. Κι επειδή αυτό το σενάριο έχει κάψει πολύ κοσμάκη, αυτά είναι τα σημάδια που θα σου δείξουν ότι η σχέση σου τελείωσε, και ήρθε η ώρα να προχωρήσεις. [...]

Καμία σχέση δεν είναι προγραμματισμένη από μόνη της να διαρκεί για πάντα. Ακόμα κι αν μια σχέση διαρκεί για πάντα, γίνεται μέσα από τη συνεχή προσπάθεια των μελών της. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να διαρκεί, όταν καταφέρνουμε να αποκωδικοποιούμε εγκαίρως τα σημάδια της “διάλυσης” και λαμβάνουμε τα μέτρα μας ώστε να τα καταπολεμήσουμε. [...]